Inmiddels is Phil Spector een bejaarde weirdo met vreemd haar en een plastisch-chirurgisch toegetakeld gelaat, die vanwege de moord op Lana Clarkson waarschijnlijk de rest van zijn dagen in de bajes zal slijten. Clarkson, een model-annex-actrice, is bij het grote publiek vooral bekend van.. eh.. Barbarian Princess I en II. En natuurlijk haar onvergetelijke rol in Deathstalker. Nouja, in feite is haar grootste claim to fame helaas haar onfortuinlijke einde: één van de grootste producers aller tijden schoot haar dood, nadat hij even daarvoor had verklaard aan een bipolaire stoornis te lijden.
Toch is Spectors verdienste natuurlijk vooral zijn ongeëvenaarde invloed op de muziekwereld vanaf de vroege jaren zestig. Één van zijn triomfen: de Girl Groups.
In de begindagen van zijn carriere stond Spector bekend als “The Tycoon of Teen”, die de markt voor tienerhits niet alleen beheerste, maar ook geheel naar zijn hand zette met zijn Wall of Sound techniek: uitgebreide arrangementen van muzikanten die unisono dezelfde partij spelen, het gebruik van instrumenten uit de klassieke muziek en koortjes, veel koortjes. “A Wagnerian approach to rock & roll: little symphonies for the kids”, aldus Spector. De kekke bijnamen schudde hij kennelijk ook uit zijn mouw, zijn vaste groep studiomuzikanten werd The Wrecking Crew genoemd.
De Wall of Sound hier zoals ie bedoeld is: In your face, overdonderend, spannend en met de wat brave, en daardoor des te prikkelender tekst.
The Crystals- Da doo ron ron
Dat Spector knettergek is, was al jaren bekend. Zijn ex-vrouw Veronica ‘Ronnie’ Spector leefde in de jaren zestig als een gevangene in hun huis, waar Phil haar af en toe meetroonde naar een gouden doodskist in de kelder. Zou zij hem ooit verlaten, dan zou ze daar in belanden, zo werd haar fijntjes te verstaan gegeven. Haar schoenen werden verstopt zodat ze niet naar buiten kon en berucht is ook het verhaal dat Ronnie alleen autoritjes mocht maken als een levensgrote replica-pop van Phil naast haar in de auto zat. Uiteindelijk ontvluchtte ze het huis door een vergrendelde glazen deur in te trappen en blootsvoets door de scherven rennend de benen te nemen.
Veronica Spector, hier met The Ronettes: Be My Baby.
http://www.youtube.com/watch?v=MCUO7F2xjzw
Brian Wilson, opper Beach Boy en ook al zo’n geniale (zij het niet moorddadige) gek, was geobsedeerd door dit nummer. In één van zijn perioden van kluizenaarschap luisterde hij het honderden keren per dag, in een poging de sound te doorgronden. Spector zei hierover: “I’d like to have a nickel for every joint he smoked trying to figure out how I got the ‘Be My Baby’ sound.”
Zwijmelen! Het kán met Phil Spector’s Girl Groups. Stel je voor: Het is 1962. Een zomerse vrijdagavond. Een klassieke Cadillac, met van die vinnen achterop, geparkeerd op Lovers Lane met uitzicht over de lichtjes van de stad. Op de zacht krakende radio zegt de DJ: “This is for all you lovers out there…”
The Paris Sisters, I Love How You Love Me.
Okee, ik smokkel een beetje: The Teddy Bears is geen girl group. Wel hebben ze een vrouwelijke leadzangeres, en, niet onbelangrijk, de vetkuif met de gitaar op rechts is Spector zelf. Zijn eerste hit, en enige groep waarin hij ooit participeerde als uitvoerend artiest.
The Teddy Bears, To Know Him Is To Love Him
Darlene Love was een geval apart in de Spector-stal. Ze was één van de beste, maar ook één van de slechtst gecrediteerde zangeressen waar hij mee werkte. Op de grote hits van the Crystals is zij waarschijnlijk de leadzangeres, maar haar partijen werden geplaybackt of opnieuw ingezongen door Dolores Brooks. De grote hits van the Crystals, waaronder He’s a rebel, zijn ingezongen door Darlene Love and the Blossoms. Hier ziet u de Crystals met Brooks als lead, maar u hoort dus Darlene Love and the Blossoms: He’s A Rebel.
http://www.youtube.com/watch?v=xu3bKBIEypE&feature=related
Het gedoe rond Love geeft een mooi inkijkje in de werkwijze van Spector, die later werkte met alle groten uit de muziekwereld. The Beatles, als groep en de leden ervan solo, The Beach Boys, Sonny and Cher, Leonard Cohen, allemaal stonden ze in de rij voor de briljante producer. En de lijst met namen van sterren die zijn songs hebben gecovered of geïnspireerd zijn geraakt door zijn Wall of Sound techniek is nog vele malen langer. In zijn Tycoon of Teen dagen waren de artiesten vooral pionnen voor hem, hij gebruikte hun stemmen, arrangeerde ze en kwam er een knapper, commerciëler gezichtje langs dan werd die op het podium naar voren geschoven.
Hier een kort fragment van de maestro aan het werk: Beelden uit de studio, Darlene Love zingt It’s A Long Way
