In Barcelona huurde ik een gemeubileerde kamer van een oudere dame. Ondanks dat zij er niet woonde, mocht er niks gewijzigd worden aan de inrichting van het appartement. Een van de dingen die me fascineerde, waren de vitrines waarin het serviesgoed stond uitgestald. Een verzameling van alledaagse kopjes en schoteltjes opgesteld alsof het om een kunstcollectie ging, terwijl iedere vorm van creativiteit ontbreekt. De kopjes staan altijd op bijhorende schoteltjes en het kannetje melk ernaast. Als stille protestactie heb ik de kopjes en schoteltjes gebruikt als basis voor tijdelijke sculpturen. Vervolgens vond ik vlakbij dit appartement twee bomen die naar het licht van een lantaarnpaal toegegroeid lijken te zijn. Deze bomen stralen dezelfde breekbaarheid uit als de porseleinen imitaties van bomen die ik geconstrueerd had. De beelden staan stuk voor stuk op het punt van instorten.
Naast de serie Don’t Fuck With My Porcelain heeft Annegien van Doorn tijdens haar verblijf in Barcelona ook de serie Various Perspectives Of My Room gemaakt. Deze serie is onder meer te zien geweest tijdens Breda Photo 2008, in het sateliet programma van het Noorderlicht Foto Festival in Defka, in Ca l’Arenas Centre d’Art Mataró, Espacio Menosuno Madrid en Youkobo Art Space in Tokio.
