Gristengekkies weten het zeker, het is al vaker voorspeld maar vandaag is het echt. Nog echter dan alle vorige keren. We gaan hartstikke dood allemaal en alleen mensen die Jezus in hun hartje hebben mogen mee naar de hemel. The bible guarantees it! belooft de site, als betrof het een TellSell fitnessapparaat waarmee u het lichaam krijgt waar u al zo lang van droomt. Over TellSell gesproken, je kan een plekje naast de Heiland ook gewoon kopen, het radiostation van de Amerikaanse oplichter oprichter Camping neemt donaties aan. Dus hebt u ook zo genoeg van de Hel? De zwaveldampen, de drietanden die door grijnzende saters in uw vlees worden gedreven, de hitte, het gekerm van de andere zielen? Aarzel niet en bel NU! Onze telefonistes zitten voor u klaar! Pak die telefoon en krijg dat plekje in de hemel waar u altijd van gedroomd hebt. Waarom wachten? Bel NU en zit na De Dag Des Oordeels aan Jezus’ troon! MuziekZaterdag: De Apocalyps.
Amerikaanse Punkband The Misfits valt de twijfelachige eer te beurt om de geschiedenis in te gaan als de grondleggers van de Horror Punk. Het komt nu ietwat schattig over, Boze Jongens met doodskoppen en songs over zombies, moord en de Dag Des Oordeels. Hun styling, van albumhoezen tot merchandise, was een hysterische mix van elementen uit horror- en SciFifilms. Hoewel de toeters en bellen nu ietwat gedateerd overkomen blijft hun muziek meer dan prima punkrock, de band treedt ook nog steeds (in wisselende samenstelling) op.
Misfits- Don’t open ’till Doomsday
Johnny Cash is één van de weinige artiesten die zwaar in de Heere was en die desondanks niet verguisd werd daarom bij een seculier publiek. Over Dylan’s religieuze periode wordt vaak wat smalend gedaan, niet-gelovige fans vergeven het hem maar het was toch wel een gevalletje #imagoschade. Cash komt ermee weg, en meer dan dat: hij kan in één adem zingen over drankgelagen in bars en Liefde van Jezus zonder zijn geloofwaardigheid te verliezen. De gospeltraditie, de zwaargelovige opvoeding de hij kreeg, religie als reddingsboei in perioden van verslaving, het zit allemaal in die man, het is allemaal authentiek en niet bedoeld om te bekeren of om goede sier te maken. Dit lied over de Apocalyps laat dat ook zien. Strenge Bijbelcitaten, God heet The Man als figureerde Hij in een western en de persoonlijke benadering van de Apocalyps, prozaïsch bijna: “The hairs on your arm will stand up”. Met natuurlijk die muziek, dramatisch, melodieus maar sober.
Johnny Cash- The Man Comes Around
Protestlied. We gaan allemaal dood, en we doen het onszelf aan. Het lied uit 1965 werd afgewezen door The Byrds, en daarna als probeersel opgenomen door Barry McGuire. In één take, met de tekst op een papiertje gekrabbeld, was het de bedoeling om er later nog eens naar te kijken. Maar de opname lekte uit, kreeg airplay op de radio en werd een een hit. Het nummer, met referenties aan de Vietnamoorlog, de dienstplicht, de atoombom, rassenrellen en ruimtevaart, is ongekend cynisch voor de toch nog tamelijk blije mid-jaren zestig. De schrijver P.F. Sloan kreeg de onfortuinlijke bijnaam ‘The Poor man’s Dylan‘, hoewel deze tekst cynischer is dan Dylans toenmalige schrijfstijl. McGuire kotst de woorden haast grommend uit, de muziek is van Los Angeles’ beste studiomuzikanten, onder wie leden van Phil Spector’s Wrecking Crew.
Van het album The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars uit 1972. Five Years schetst de Apocalyps als een Science Fiction scenario: Wat als we zouden weten dat ons nog vijf jaar rest?
A soldier with a broken arm, fixed his stare to the wheels of a cadillac
A cop knelt and kissed the feet of a priest, and a queer threw up at the sight of that
Hoewel puntig, is de tekst niet cynisch. De vertolker houdt van het leven, wil alles in zich opnemen voordat het voorbij is. De symfonische glamrock voegt drama en chaos toe, maar het einde komt onverbiddelijk.
http://www.youtube.com/watch?v=CLamhmCYwX4
Francis Ford Coppola gebruikte The End van The Doors zowel aan het begin als aan het einde (of voor het Alfa en Omega zo u wilt, we zijn toch al in Bijbelse sferen) van zijn Apocalypse Now uit 1979. Veel apocalyptischer kan haast niet, hoewel Jim Morrison nooit veel uitleg over zijn tekst heeft willen geven.
Everytime I hear that song, it means something else to me. (…) I think it’s sufficiently complex and universal in its imagery that it could be almost anything you want it to be.
Morrison en Coppola waren klasgenoten aan de UCLA filmopleiding, maar Morrison heeft nooit geweten dat zijn lied in de film terechtkwam: hij stierf in 1971.
http://youtu.be/wRwwUZLV-IE
