Zo groot is Kristian Matsson eigenlijk helemaal niet. Een meter en 72 centimeter, zo schijnen de officiële documenten te vermelden. Wanneer hij een muziekinstrument in zijn handen heeft verandert de Zweed echter in zijn alter ego: the Tallest Man On Earth leeft in een wereld waarin hij de grootste is, over water kan lopen, en alle señorita’s voor hem in zwijm vallen.
“I walk upon the river like it’s easier than land.
Evil’s in my pocket and your will is in my hand.”
Een rivier kan je het podium van het Koninklijk Circus in Brussel bezwaarlijk noemen, het kwaad was ook nergens te bespeuren, maar hij had alle toeschouwers bij zijn concert wel in zijn macht. Toen hij aan het spelen was dan. Want tussen de nummers door was Matsson gewoon een bescheiden, mager mannetje. Dankbaar ook. Na ieder lied werd het publiek bedankt, alsof zij degenen waren die het een magistrale avond maakten.
De muzikanten van het voorprogramma kregen een knuffel. Sommige toeschouwers ook. Anderen kregen kushandjes toegeworpen. Terwijl het publiek tegelijkertijd Matsson in hun harten sloot. Of eigenlijk liever zijn moniker, The Tallest Man On Earth.
“Well, if you could reinvent my name,
well, if you could redirect my day,
I wanna be the King of Spain.”
In de wereld van The Tallest Man kan alles. Een kleine verlegen hipster verandert in een wereldster. Dat hij veelvuldig met Dylan vergeleken wordt komt niet alleen door zijn nasale stem, maar ook door de kwaliteit van zijn werk. Leonard Cohen en Nick Drake, ook die namen zijn al genoemd in vergelijking. Natuurlijk is niets zo mooi als de dingen van vroeger, maar The Tallest Man heeft de potentie om over enkele jaren ook zo herinnerd te worden. De naam heeft hij al.
“I know the runner’s going to tell you
There ain’t no cowboy in my hair
So now he’s buried by the daisies
So I could stay the tallest man in your eyes, babe”
Is The Tallest Man dan een blaaskaak? Helemaal niet. Wie zijn muziek hoort, hoort daarachter ook de echte Kristian Matsson. Zijn nummers zijn niet patserig, noch vrolijk. Ze zitten vol met onzekerheden. Met gebroken harten. De tegenslagen van het leven. Maar The Tallest Man lijkt net dat beetje ‘cool’ te hebben om zich erdoorheen te slaan. The Tallest Man is zoals wij we ons gedragen op sociale media: ook daar lijken we net iets succesvoller en hipper dan we echt zijn. Matsson schrijft liedjes in plaats van te tweeten.
The Tallest Man doet een verlegen jonge man veranderen in een rocker. Iemand die, zoals een vriendin opmerkte, de liefde bedrijft met zijn instrument tijdens het spelen. Iemand die met enkel zijn gitaar, een banjo, een piano en zijn stem een album als The Wild Hunt (2010) kan maken, zonder ons ook maar een moment los te laten. Iemand die datzelfde jaar ook nog de bluesy, melancholische ep Sometimes The Blues Is Just A Passing Bird uit kan brengen. Iemand die in zijn eentje afgelopen vrijdag het Brusselse Koninklijk Circus in vuur en vlam kon zetten. Doe mee, en geef je over aan het breekbare maar glorieuze universum van The Tallest Man On Earth.
Sander Spek is een muzieksnob, maar wel een vriendelijke: zolang u maar draait wat hij u voorschotelt zal hij niet op u neerkijken.
