Geld pompen in je cultuursector: it pays of. Zo wordt de metal op dit moment overspoeld met ongekend Frans talent. Hard, lomp, veelzijdig, technisch hoogstaand, en met apparatuur om van te smullen. In het kielzog van Gojira volgt het ene na het andere Franse talent, ontsproten aan een uitstekend subsidiestelsel voor talentvolle muzikanten. Waar Nederland het moet doen met bedrijfsmatige wangedrochten als Within Temptation exporteert Frankrijk de ene na de andere non-conformistische metalsensatie, gekweekt op die voedzame bodem van gesubsidieerde jeugdmuziek. Chapeau!
Ooit, in de jaren ’80 kende Frankrijk al een kleine golf van uitstekende bands, met namen als Excalibur, Vulcain, H-Bomb, Trust, Sortilège en Demon Eyes, maar laten we eerlijk zijn: hoeveel mensen kennen die namen nog? Waar Testament, Metallica, Slayer, Iron Maiden, Destruction etc. etc. allemaal gegroefd zijn in het collectieve metalgeheugen, kent slechts een enkeling deze Franse tegenhangers nog. En na deze kleine hausse werd het stil. Een decennium geleden bracht Frankrijk geen enkele grote naam op de metalpodia. Een labbert van een land werd vertegenwoordigd door tweederangs gothicgenootschapjes als Penumbra.
Hoe anders is dat nu. Wie dacht dat het sensationele Gojira dat sinds 2005 de wereld veroverde een onwaarachtige uitzondering was, komt bedrogen uit. Hacride overdonderde het publiek op Graspop in 2008 al met een onwaarschijnlijk mooi optreden naar aanleiding van de plaat Amoebe, met hun meest recente album Lazarus laten ze zien geen eendagsvlieg te zijn geweest.
Maar er is meer nieuws onder de zon. Onlangs verscheen Asylum Cave van Benighted, op eerste gezicht een tamelijk conventionele Death Metal-plaat, maar door zijn hyperagressieve klasse, wisselende zang, groovende ritmes en overgangen en bij vlagen uitstekend solowerk een cd die van voor tot achter boeit en beklijft, zeker ook omdat de nummers precies de goede lengte hebben: ze schreeuwen erom nog een keer gedraaid te worden. Helaas heeft de band nog geen clip en moeten we het doen met de voorkant van de hoes en de titel- en openingstrack.
http://www.youtube.com/watch?v=SJCdppdDz3c
En dan zijn we er nog niet. Eveneens van Franse bodem en direct van een totaal ander slag is het nieuwste album van Arkan, getiteld Salam. Waar het Amerikaanse Nile al beroemd werd met zijn oud-Egyptische thematiek en trompetgeschal, maar dit nooit werkelijk wist te verweven met zijn extreem snelle death metal, slaagt Arkan erin de Arabische toonzettingen en orkestraties vrijelijk te mengen met lompe metal, zonder dat het een zooitje wordt. Sterker nog, het vult elkaar prachtig aan. Voorwaar een prestatie, opnieuw van Franse bodem.
Helaas ook weer geen videoclip, maar wel een heel nummer, waar het talent en de muzikale klasse vanaf spatten:
http://www.youtube.com/watch?v=FZIqwvni5Ik
Ach, laten we dan maar afsluiten we maar af met de absolute voorhoede van al dat Franse geweld: Gojira. Want dat is toch wel pokkepokkepokkevette deun. Een liveregistratie met prima geluid en dat oude clipje van ze. We wachten met smart op die nieuwe plaat. Enjoy.
