Je blijft – Anna Drijver

Dora Eweg, de hoofdpersoon in Anna Drijvers romandebuutJe blijft, is 25 jaar en heeft zojuist haar studie Nederlands afgerond. Sinds het begin van haar studie maakt ze deel uit van een groep vrienden die elkaar regelmatig ontmoet bij een beeld van Picasso in het Vondelpark. Een van hen is Daaf op wie ze verliefd wordt.

Al haar vrienden zijn op zoek naar een baan en nemen daarmee afscheid van hun studietijd.‘We wilden allemaal schrijven, of lezen, maar wisten niet precies waar we moesten beginnen of wat we wilden.’

Deze zin is kenmerkend voor het hele boek, want soms lijkt Drijver ook niet precies te weten waar ze moet beginnen of wat ze met haar verhaal wil. Zo is de roman bij vlagen een roman voor volwassenen, dan weer young adult, maar soms heeft het ook de stijl van een heus kinderboek.

Doordat Drijver veelvuldig gebruik maakt van verkleinwoorden komt Dora nogal kinderachtig over. Zo draagt iemand ‘een gebloemd tweedehands jurkje met spaghettibandjes en blauwe laarsjes’ en spreekt Dora haar moeder aan met ‘mama’.

Dora’s eerste baantje is bij een veelgelezen jonge meidenblad. Daar moet ze de ingezonden brieven overschrijven en de spel- en typefouten eruit halen. Ze houdt het er niet lang vol. Vervolgens laat ze zich samen met Daaf inhuren om bij begrafenissen gedichten voor te lezen.

Deze hoofdstukken worden afgewisseld met korte scènes over de achtjarige ‘Doors’ en de relatie met haar vader, die op jonge leeftijd komt te overlijden. Drijver overtuigt in de herinneringen van Dora aan haar vader. Ze zijn ingetogen en tonen de band met haar vader die haar Doors noemt (de allerbeste band ooit). ‘Zijn mond had bewogen en met zijn adem kwamen klanken mee, maar ik begreep niet wat hij zei. Ik knikte toch.’

Ook de verliefdheid op Daaf komt goed uit de verf, hoewel Door eerder wordt neerzet als een verliefd pubermeisje dan als een jongvolwassen vrouw. ‘Ik had met Daaf gezoend (…) Hij heette natuurlijk David, maar dat waren we allemaal alweer vergeten, hij heette voor iedereen gewoon Daaf. Wat gek! Met hem. Met hem?’

In haar relatie met Daaf en als voorlezer bij begrafenissen wordt ze geconfronteerd met de dood van haar vader. Maar als een achtjarige blijft ze alle emoties wegstoppen. Ook de relatie met Daaf weet haar niet open te breken; even later verdwijnt hij ook plotsklaps van het toneel.

Is Dora in haar ontwikkeling gestopt toen haar vader is overleden? Een prachtig uitgangspunt voor een roman waarin de lezer de mogelijkheid krijgt om Dora te volgen, maar daar laat Drijver een kans liggen. In plaats van dat ze de lezer meeneemt in de innerlijke gedachten van Dora, laat ze Dora voortdurend vluchten als de grond onder haar voeten te heet wordt. Daardoor vindt er weinig ontwikkeling plaats in deze jonge vrouw.

Ook als Daaf komt te overlijden, vlucht Dora naar een zorgboerderij waar ze de gehandicapte Timo leert kennen. Door al die korte scènes, en een vriendenkring waar alleen oppervlakkig met elkaar wordt gebabbeld, krijgt Dora niet de kans om te laten zien wie ze werkelijk is. Dat is jammer voor Dora, maar zeker voor de lezer, want die had haar zo graag veel beter willen leren kennen.

Citaten:

‘De volgende ochtend lagen Daaf en ik naar elkaar te kijken met ons hoofd op hetzelfde kussen. Ik streek met mijn vinger over zijn wenkbrauw, borstelde de haartjes omhoog, streek ze weer glad.

“Jeetje,” zei ik. Ik had geen idee waarom.’

 

‘Papa hield me stevig vast. Samen bogen we een beetje voorover en ik voelde dat ik door een grote kracht werd tegengehouden. Onzichtbaar en zo sterk. Ik moest lachen, waardoor de wind vat kreeg op mijn mond. Mijn wangen werden bol geblazen en het was alsof ik verdronk in lucht.’

 

‘De vertrouwde klanken en de stem van Jim Morrison waren als een warme lievelingstrui die ik weer aantrok. Ik dacht aan papa. Hoe hij soms in de kamer danste op The Doors. Het was niet echt dansen; het was meer ritmisch rondlopen, als een soort vogeltje.’