Een jaar geleden, op 9 juni 2010, waren de Tweede Kamerverkiezingen. De strijd tussen Job Cohen en Mark Rutte, Balkenendes falen, het speculeren over de rol van de PVV, weet u het nog? Hoe hebben de door u gekozen volksvertegenwoordigers het gedaan? De komende weken op DeJaap rapportcijfers voor alle partijen. We wegen wat ze fout en goed hebben gedaan en leggen uit waarom u wel of niet op ze moet blijven stemmen. Vandaag: de Partij voor de Dieren.
Successen
Het jaar nadat ze haar aanwezigheid in de Tweede Kamer heeft kunnen consolideren, heeft de Partij voor de Dieren zich enkele belangrijke onderwerpen toegeëigend. Het vissekom-imago ebt langzaam weg en ook door andere partijen worden de diehard-dierenvrienden serieuzer behandeld. Ze hebben middels een initiatiefwet het voor hen belangrijke issue van onverdoofd slachten op de agenda weten te zetten, dat lukt alleen maar als andere partijen je ook serieus nemen. Dat is een knappe prestatie van zo’n kleine partij. Of die wet er doorheen komt is nog de vraag (met name de PvdA worstelt), de PvdD scoort er zowel inhoudelijk als naar de kiezer toe veel puten mee. Mede dankzij de dierenpartij lijkt ook een definitief verbod op het fokken en houden van pelsdieren in de maak. Die wet zal het lastig krijgen in de Eerste Kamer, ook door een intensieve campagne van nertshouders, maar een verbod op pelsdierhouderij is nog nooit zo dichtbij geweest.
Het is daarnaast knap is dat de Partij van de Dieren er nog steeds in slaagt om op veel gebieden geloofwaardig te blijven, juist op issues die haar niet direct aangaat. De Partij voor de Dieren heeft en geeft ook een mening over Griekenland of Kunduz, terwijl dat geen dierenonderwerpen zijn. Daar komen ze echter altijd goed uit, zonder hun achterban van zich te vervreemden of een te nadrukkelijk links danwel rechts stempel op zich gedrukt te krijgen.
Minpunten
De partij heeft niet veel minpunten behaald het afgelopen jaar. Soms lukt een plan niet, zoals bij een wet over de bio-industrie, waarbij de PVV zijn keutel introk. In het algemeen heeft de Partij voor de Dieren wel weinig in de melk te brokkelen, omdat dierenwelzijn, natuurbehoud en investeringen in milieu niet de sterkste punten zijn van dit kabinet. Daar verliest de partij op inhoud en slaagt ze er, net als vele andere partijen, niet in op wezenlijke punten het kabinetsbeleid bij te sturen. Inhoudelijk bereiken ze dus op de genoemde voorbeelden na, niet veel. Dat is wellicht erg voor hun idealen, naar buiten toe kan een partij als de Partij voor de Dieren eigenlijk alleen maar winnen. Het is paradoxaal genoeg immers makkelijker ageren tegen een “natuurhatend” en kerncentrale-bouwend kabinet dan tegen een regering die wel iets geeft om natuur.
Personen
Op het personele front bleef het rustig bij de PvdD, geen nieuwe Kamerleden en geen openbare conflicten. De twee Kamerleden, Esther Ouwehand en Marianne Thieme, hadden vorig jaar in aanloop naar de verkiezingstijd nogal wat moeilijkheden. Kort gezegd wilde Thieme eigenlijk niet meer met Ouwehand verder. Het afgelopen jaar lijken ze echter een goede werkrelatie te hebben gevonden met elkaar. Naar buiten toe zijn er in ieder geval geen problemen tussen de twee dames en ook elders in de partij is het rustig. Thieme is gestopt als voorzitter van de partij en Luuk Folkerts heeft het overgenomen. Je merkt daar niets van, dus is het goed.
Al met al lijkt de PvdD zich te ontwikkelen tot een stabiele factor in de Nederlandse politiek, in een rol zoals de SGP die ook jarenlang heeft gehad: issues claimen en heel duidelijk preken voor eigen achterban. De Eerste Kamerzetel die ze opnieuw hebben verworven, toont aan dat de dierenpartij geen eendagsvlieg is. Nederland zal voorlopig te maken blijven hebben met de Partij voor de Dieren, zeker als alle jaren zo goed verlopen als het afgelopen jaar.
Eindcijfer: voorlopig een 7,5. Het wordt een 8 als ze het verbod op onverdoofd slachten erdoorheen weten te krijgen.
