Een echte one hit wonder voldoet aan een aantal criteria: het is een nummer dat een grote hit is geweest, van één artiest of band, die idealiter daarvoor en daarna het nooit meer tot de hitlijsten heeft geschopt. Gelegenheidssamenwerkingen tellen dan ook niet mee, en acts met maar 1 nummer 1 hit en daarnaast nog wat lager genoteerde hitjes ook niet. One hit wonders gebaseerd op de Amerikaanse charts, deze week deel 2: de eighties, nineties en noughties.
De eighties
Pac Man Fever– Buckner and Garcia
Pac Man! Het neurotische spelletje met het happende bolletje is misschien wel hét icoon van de vroege jaren ’80, en deze geinige inhaker van Buckner en Garcia was dan ook een megahit in 1982. Het duo produceerde een gelijknamig album vol met soortgelijke meligheid, alle nummers gingen over computerspelletjes. Ze bezongen onder andere Donkey Kong, Asteroids en Frogger. Frogger werd later trouwens nog dieper in het collectieve geheugen van de popcultuur verankerd door deze scene in de sitcom Seinfeld, maar dit terzijde.
De carrière van Buckner en Garcia had misschien een glansrijk vervolg kunnen krijgen met de door Spielberg geautoriseerde song E.T. I Love You, maar dat nummer verdween op de plank ten gunste van een ongeautoriseerde cover van de Neil Diamond hit Heartlight. Een rechtszaak volgde. De heren werden zelf het slachtoffer van het ongevraagd recyclen van materiaal toen het album E. T. I Love Lou & Other Extra Terrestrial Songs For Children van de Starlights Children Chorus (Jep. Weirdness.) verscheen. En hoewel Buckner en Garcia altijd actief bleven als songwriter en producer scoorden ze na Pac Man Fever nooit meer een hit.
http://www.youtube.com/watch?v=kBdAPkk8yMM
De nineties
Informer– Snow
De jaren negentig waren het decennium van de onfortuinlijke introductie van de Whigger, de White Nigger. Een blanke jongeman, meestal afkomstig uit de middenklasse, die te hard probeert om street, down with it en subzero cool met de brothers te zijn. Weetjewel. Snow was dan ook nog eens allesbehalve straight outta Compton, maar Canadees. Dat deze eendagsvlieg in 1994 de Juno Award (Canadese Grammy) voor beste reggaehit kreeg was voor veel liefhebbers van het genre een klap in het gezicht en inspireerde Jim Carrey tot een tamelijk briljante parodie in Saturday Night Live.
Hier het origineel, gegarandeerd de komende drie weken irritant rondzoemend in uw hoofd.
En wie zich al sinds 1992 afvraagt ‘maar wat in vredesnaam zingt die jongen nou eigenlijk?’ hier het antwoord:
Informer
You know say daddy me Snow me blame
A licky boom boom down
Tective man he say say daddy me Snow me stab someone down the lane
Y licky boom boom down
Ah. Juist. Woord omhoog, neger. Yo, en dingen.
http://www.youtube.com/watch?v=StlMdNcvCJo
De noughties
Stars are Blind– Paris Hilton
Socialite, weinigkunner en erfgename Paris Hilton hijgde in 2005 dit plaatje bijelkaar en wist zowaar een hitje te scoren.
Het zomerse deuntje was nog even onderwerp van discussie toen de copyrighthouders van de UB 40 hit Kingston Town een rechtszaak aanspanden wegens plagiaat en verdween toen geruisloos weer uit de spotlights, net als de verdere muzikale carrière van Paris Hilton.
De track is een typische jaren ’00 one hit wonder, het decennium van de socialites die door zorgvuldige branding een beroep maken van Beroemd Zijn. (Zie ook: Kardashian, Kim en in Nederland Curry, Christina.) Paris Hilton is de übersocialite en genereerde publiciteit met onder andere chihuahua’s, realitysoaps met andere socialites, ruzies met andere socialites, seks met andere socialites en lallen in clubs met andere socialites.
http://www.youtube.com/watch?v=FYLon-rki10
Hier Deel 1 van de One Hit Wonders: de fifties, sixties en seventies.
Bron: One Hit Wonder Central.
