Iowa, New Hampshire, Nevada en South Carolina. Het zijn de vier staten die herhaaldelijk genoemd worden zodra de Republikeinse voorverkiezingen voor het presidentschap aan bod komen. Zoals ook vaak op DeJaap uitgelegd is, zijn het die vier staten die vanwege het vroege tijdstip van hun voorverkiezingen bijzonder relevant zijn voor de nominatie van een presidentskandidaat. Wie succes boekt in die vier staten maakt kans op de nominatie en wie daar tegenvalt kan het Witte Huis vergeten. Daarom gedurende vier vrijdagen een profiel van de vier early states. Waar moet je op letten naarmate 2012 dichter bij komt? Vandaag deel 3: Nevada, The Silver State.
Swing state
In de eerdere behandeling van de early states op deze website werden de voorspellende kwaliteiten van Iowa en New Hampshire al geroemd. Winnaars van voorverkiezingen in die staten scoren nationaal doorgaans bijzonder goed en gaan er vaak met de presidentiële nominatie van hun partij vandoor. De voorspellende kracht van Nevada daarentegen, ligt vooral in de uiteindelijke presidentsverkiezingen. Sinds 1912 is het maar één keer voor gekomen dat de winnaar van Nevada niet de volgende president werd. Dat was in 1976, toen Republikein Gerald Ford won in Nevada maar Democraat Jimmy Carter de verkiezingen won. Bewegend tussen de Democraten in 2008, 1996 en 1992 en de Republikeinen in 2004, 2000 en 1988 is Nevada dus bij uitstek een swing state.
In de Cook Partisan Voting Index zitten maar 4 staten zo dicht bij het politieke midden dat ze een score van “even” of “+1” scoren. Dat zijn Colorado (even), Iowa (D+1), Nevada (D+1) en Ohio (R+1). In die staten zal de verkiezingsstrijd dus altijd spannend zijn. Het is daarom niet vreemd dat elke politicus graag bekend wil zijn in die staten, dat elke politicus een sterke band wil opbouwen met de lokale bevolking. Ongeacht of de energie die in Nevada gestoken wordt ook de uiteindelijke stemmen oplevert tijdens de voorverkiezingen, is het verstandig om er een goede naam op te bouwen voor het geval dat je als kandidaat inderdaad de nominatie van jouw partij in de wacht weet te slepen en je de swing states aan je moet binden in de strijd voor het Witte Huis.
Voorverkiezingen
Los van de uiteindelijke presidentsverkiezingen vervult Nevada ook een belangrijke rol tijdens de voorverkiezingen. Amerika is politiek op te delen in vier regio’s met hun eigen issues en maatschappelijke samenstelling: het noord-oosten, de midwest, het westen en het zuiden. De vier early states zijn precies over die regio’s verdeeld met respectievelijk new Hampshire, Iowa, Nevada en South Carolina. Nevada is daarom een belangrijke indicator van hoe er in het westen gestemd gaat worden. Bovendien kent Nevada een grote Latino populatie, ongeveer 20 procent van de bevolking, en veel mormonen, ongeveer 11 procent. Daarmee bieden de Nevada caucuses, in grote mate hetzelfde georganiseerd als in Iowa, een heldere indicatie van hoe die bevolkingsgroepen gaan stemmen. Tot slot staan er maar liefst 31 stemmen voor de nominatie op het spel in Nevada, wat de staat een grotere impact op de eind uitslag geeft dat New Hampshire (12 stemmen) en South Carolina (24).
Vanwege de samenstelling van de staat doen mormoonse kandidaten het traditioneel goed in Nevada. Het was dan ook geen verrassing dat Mitt Romney de winst in de Silver State, een naam die te danken is aan de vele zilvermijnen die eerste settlers naar het tot dan toe nauwelijks bewoonde woestijngebied trokken, veilig wist te stellen in 2008. Zozeer was hij er de favoriet dat andere kandidaten als John McCain en Mike Huckabee de staat grotendeels links lieten liggen. Op dezelfde dag werd ook de South Carolina primary gehouden en voor hen was het efficiënter om hun geld en energie in die staat te steken. Uiteindelijke eindigden McCain en Huckabee met respectievelijk een derde en een vierde plek zelfs achter libertariër Ron Paul, maar loste Romney de verwachtingen in door eigenhandig meer dan 50 procent van de stemmen te pakken.
2012
De Nevada caucuses zullen op 18 februari 2012 naar alle waarschijnlijkheid weer gelijk vallen met de South Carolina primary. Dit keer doen er met Jon Huntsman en Mitt Romney echter twee mormonen aan de verkiezingen mee. Dat maakt dat winst in Nevada niet alleen een strijd lijkt te worden tussen hen, maar dat andere kandidaten wellicht willen proberen te profiteren van wat het split-the-vote principe genoemd wordt. Als de helft van de mormonen voor Huntsman gaat en de andere helft voor Romney, kan een derde kandidaat wel eens met een overweldigende steun van een ander deel van de bevolking hoge ogen gooien. Voor de beide mormonen is het bijna een must-win state terwijl de andere kandidaten er niets te verliezen hebben. Met een relatief hoog werkeloosheidspercentage van 12,5 procent is er bovendien ruimte voor een kandidaat met een heldere visie omtrent hoe de economie weer op toeren moet komen. Voor social conservatives zal er in de staat van de casino’s en dronken huwelijken weinig ruimte zijn, maar voor alle andere kandidaten belooft Nevada in 2012 een relevanter strijdtoneel te worden dan het in 2008 was.
Adriaan Andringa zal tot de presidentsverkiezingen in 2012 regelmatig verslag doen van het Amerikaanse politieke schouwspel.
