Het is vermakelijk om te zien hoe moderne Feyenoordsupporters reageren op een tweetal columns (een, twee) die hier verschenen over hun club. Het verhaal is inmiddels bekend. De Feyenoord Supporters Vereniging (FSV) zegde het vertrouwen in hun club op en dan is het logisch dat mensen zich daar een mening over formuleren. Opvallende acties als die van FSV lenen zich daar uitstekend voor. Een mening over Feyenoord en haar fans uitspreken leidt zoals altijd tot heftige emoties. Het blijkt dat een discussie lastig te voeren valt omdat de dames en heren Feyenoordfans vooral uitblinken in schreeuwen. Wat is er aan de hand?
Geblaat
Na het verschijnen van de betreffende columns ging de boel aardig los. Zo zouden er feiten ontbreken. Right. De feiten waarop de columns gebaseerd waren kwamen echter van Feyenoordsites. Dat daar een mening aan vastgeplakt wordt is niet meer of minder de schone taak van de columnist. Niet zeuren dus, maar er werd wel gezeurd. In de reacties werd dus vooral geroepen dat die feiten onjuist waren. Op vragen wat de feiten dan wel waren kwam geen enkel antwoord. Want waarom zou er een gesprek op gang gebracht worden als er ook geblaat kan worden? Het doet vermoeden dat niemand de feiten kent. Een andere conclusie is lastig te trekken.
Uit de gelederen van de Feyenoordsupporters kwam al snel het verzoek om de feiten te vernemen op een heuse avond die wordt georganiseerd voor ongeruste Feyenoord-fans. Een fraaie kans voor de heren om de boel eens objectief voor het daglicht te brengen. De schrijver dezes zou de avond bezoeken en een verslag maken. Niet dus. Want nadat de uitnodiging was geaccepteerd ging de boel los. De sfeer werd er niet beter op. En als uitnodigingen vergezeld gaan van de nodige krachttermen dan is het beter om daar niet op in te gaan. Welk mens die goed bij zijn verstand is gaat in op een invitatie als “je bent welkom op mijn verjaardag, lamlul, en dan kunnen we eens zien wie de grootste bek heeft”?
Eloquentie
De zaken gaan nog een stukje dieper. Tijdens het hoog oplopen van de discussie op Twitter blijkt dat er over bepaalde zaken niet gesproken mag worden. We leven immers in een vrij land maar binnen de stadions is dat kennelijk anders. Oude lijken als Picornie moet je niet opgraven, anders zwaait er wat. Dat dus. Dan word je bedreigd.
Jij bakken en emotie. Enige eloquentie is ver te zoeken, inhoudelijke argumenten al helemaal niet. Zo is het en niet anders. Schreeuwers die claimen dat de club van hen is en daarbij een waas voor de ogen krijgen. Inmiddels ligt er ook een uitnodiging om samen een wedstrijd te bekijken om op die manier tot een gesprek te komen. Dat moet een gezellige boel worden. Welles nietes voor gevorderden. Eerst overwegen dus. En zien of de gemoederen wat bedaren. Want spreken met schreeuwers is aardig, veel schiet je daar niet mee op.
