De heersende mening is dat de euro niet werkt vanwege de tegenstellingen tussen de arme en rijke landen. Hier wordt vaak aan toegevoegd dat een monetaire unie zonder politieke unie geen bestaansrecht heeft. De euro werkt echter prima. De euro is namelijk geld. Geld beantwoordt aan bepaalde wetmatigheden. Zoals water omlaag stroomt, vloeit geld naar de rijken. Dat is nooit ander geweest: de duivel schijt altijd op dezelfde hoop.
Belazerd
Als arme en rijke landen worden samengebracht in een politiek systeem komen de arme mensen voor de rijke mensen te werken. Als arme en rijke landen worden samengebracht in een financieel systeem treedt het volgende mechanisme in werking: de arme landen voelen zich rijk en de rijke landen kunnen weer even geld verdienen.
De arme landen voelen zich rijk omdat ze meeliften op de voordelen van de sterke economieën. Een relatief sterke munt is zo’n voordeel. Je kan voordelig mooie spulletjes kopen, zoals een Audi of een iPad. Dankzij je mooie nieuwe glanzende geld kan je alles bij elkaar lenen. Je hoeft je geen koopje te laten ontgaan. Tot het noodlot toeslaat. Plotseling blijk je berooid en beroofd. Nadat je geld hebt betaald voor de spulletjes, betaal je geld voor het geld dat je kreeg om de spulletjes te betalen. Dat noemen ze rente. Dat geld heb je natuurlijk niet. Dus nemen de rijken genoegen met je spulletjes. Al dat mooie dure spul is plotseling waardeloze meuk dat ze voor een grijpstuiver terugkopen. Je blijft morrend achter, in je schamele lompen gehurkt voor je hutje op het strand. Tot overmaat van ramp blijkt dat strand plotseling van een Duitser of een Rus te zijn en moet je huur betalen voor je eigen geboortegrond.
De rijke landen kunnen dankzij de muntunie weer een stukje rijker worden. De dure gulden en D-Mark wurgden de nationale economieën. Plotseling kunnen de Duitsers weer meekomen, met de Nederlanders in het kielzog. Stijgende beurskoersen, dalende werkloosheid en recordwinsten voor de bedrijven totdat blijkt dat de economische groei gebaseerd is op een paardenmiddel, namelijk ongebreidelde kredietverlening. De afnemers betalen niet terug. Een ramp dreigt.
Doorslaand succes
De banken klagen hun nood en zeggen dat ze onmisbaar zijn. Wouter Bos komt namens de nietsvermoedende Nederlander over de brug. Twee jaar later begint de ellende weer van voren af aan. Ditmaal zijn het niet de banken maar een hele reeks Eurolanden die door hun geld heen zijn. Het komt op hetzelfde neer: diezelfde banken, verzekeraars en pensioenfondsen die zojuist van de rand van de afgrond zijn weggesleurd, hebben centjes aan de zwakke Eurolanden uitgeleend. Een reddingsoperatie voor Griekenland, Portugal of Ierland komt dan ook neer op weer een geldinjectie voor de financiële instellingen, ditmaal met de complimenten van de haringkakende Jan Kees de Jager, voormalig vazal van Wouter Bos, die zich inmiddels schuilhoudt in de schimmige wereld van onmisbare adviseurs.
De euro functioneert uitstekend. Hij voldoet althans prima aan de verwachtingen van de bedenkers. De inkomensverschillen binnen de unie zijn vergroot. De politieke macht binnen de EU is verschoven richting Frankfurt en Berlijn. De financiële instellingen en grote ondernemingen hebben ongekende kapitaalstromen naar zich toegetrokken. Ook binnen de EU-landen zijn de inkomensverschillen sterk toegenomen. De PvdA streefde ooit naar inkomensplafond van vijf keer het minimumloon. Inmiddels beklaagt de FNV zich dat veel ondernemingen zich niet houden aan een inkomensverhouding van 1:50 tussen de hoogste en laagste inkomens.
De riante winsten, salarissen en bonussen worden opgebracht door Greet en Piet, door Miep en Kees of hoe Geert ze ook mag noemen. Het land wandelt onbekommerd langs een diep dal. Het is een smal richeltje en de Chinese sandaaltjes zijn glad. Het is een bekend verhaal dat uiteraard goed afloopt. Helaas niet voor iedereen, maar dat werd er nooit bij verteld.
