Hoe gaan die dingen? Op zomaar een regenachtige dinsdag, helemaal niet zo lang geleden, besloot ik het toch maar eens te verkennen: Twitter. Ik zou mezelf bestempelen als een tamelijk progressieve denker, maar wanneer het technologische ontwikkelingen betreft, zeker wanneer zij gedompeld zijn in een onzeker badje postmodernisme, ach, dan houd ik het nu eenmaal graag bij het oude. Of ik ben er te laf voor, dat kan ook. Hoe dan ook: pas recentelijk ging ik twitteren. Had ik dat maar eerder gedaan zeg, en dan niet alleen omdat twitteren zo’n fijn werkwoord is. Er opende zich een wereld vol creatievelingen, tekstkunstenaars en (vrouwen)dagboeken. Wat een heerlijkheid! Tot voor kort hoorde ik alleen het geklaag over dit vliegensvlugge medium. Ik hoe helemaal niet te weten wanneer iemand gaat schijten! Maar ik weet nu wat een zeikerds dat zijn. Twitter, meneer Brussen, is een grandioos openbaar dagboek. Snel ging ik op zoek naar de dagboekjes van mensen als ik: schrijvers, of dromers op zijn minst. Daarvoor hoefde ik niet lang te zoeken. Weldra volgde ik het wel en wee van jonge auteurs en journalisten, zoals ik. En dat was nog niet eens alles: al snel tweette ik met fantastische schrijvers. En ze tweetten mij terug!
Goed, nu ik mijn aureooltje fijn heb opgepoetst en mijn nobele principes voor het voetlicht heb weten te brengen, wil ik het nog even hebben over het schrijven. Zonder schrijven besta ik niet. Ik studeerde journalistiek en vervolgens Communicatie & Informatiewetenschappen in Amsterdam en ben gaan schrijven. Ik schrijf voor veel onbeduidende en enkele beduidende titels, met name in de culturele hoek. Ik heb een eigen bedrijf gehad (en verkocht), waarmee ik verschillende gratis magazine uitgaf, onder ander LOS in Leiden met een oplage van 65 duizend, 64 pagina’s A4, full color. Nadat ik het verkocht heb, doe ik van alles: ik geef les aan het Grafisch Lyceum, ben weer verbonden aan de VU en ik schrijf. Verhalen, stompzinnige sketches over mijn vrienden onder andere, maar ook een boek. Twee uitgevers zijn geïnteresseerd, maar ik heb nog niks getekend. Dat komt vooral omdat ik nog geen idee heb van het plot en zodoende mijn dure schrijftijd verdoe met, nou ja, het schrijven van stompzinnige stukjes over mijn vrienden.
Graag zou ik mijn dure schrijftijd ook verdoen met het schrijven van stukjes voor thepostonline.nl. Ik heb wel een mening en ik kan wel een beetje schrijven. Ik twijfel alleen of mijn stijl wel snel en hip genoeg is voor uw schone medium, want soms lees ik een stuk en moet ik het daarna nog een keer lezen, omdat ik werkelijk niet het flauwste idee heb waarover het gaat. Maar dat ligt aan mij, daarvan ben ik zo goed als zeker.
Als u, of de uwen, meer van mij willen weten of ik moet een proefstukje schrijven (heerlijk lijkt me dat), dan hoor ik graag van u. U kunt ook kijken op www.jorisnuiver.nl.
Hoe dan ook, succes met thepostonline.nl.
Beste groet,
