Het afgelopen weekend heb ik twee dagen door het Leijpark gebanjerd. Van podium naar podium op Festival Mundial. Qua aanbod een rijk festival, maar wat mij het meeste raakte lag niet tussen het theater, dansacts of de bands. Dat was een klein tafeltje in de presentatiecontainer van Incubate. Op dat tafeltje flyers van de organisatie No Guts No Glory, achter dat tafeltje dames en heren in witte shirts met een het logo van de stichting.
NGNG is een stichting die geld inzamelt om het gat dat onze zorgverzekeringen laten vallen in de strijd tegen kanker op te vullen, zodat kankerpatiënten toch niet vergoede behandelingen in het buitenland kunnen krijgen. En deze stichting raakte mij vanwege de betrokkenheid van de vrijwilligers. Niet gek: de stichting is opgericht door een jonge vrouw wiens broer kanker heeft – en het ‘project’ is wat uit de hand gelopen.
NGNG-shirtjes
Terwijl half Tilburg steen en been klaagde over de toegangsprijs voor het festival, betaalden de vrijwilligers hun eigen kaartje om T-shirts te komen verkopen ten bate van de stichting. Incubate, het Tilburgse independent festival, offerde geheel vrijblijvend de helft van de eigen ruimte op en hielp zelfs mee artiesten in het NGNG shirt te krijgen. De gemeenschap in volle beweging. Inzet een hoger doel, al is het strijdend ten onder gaan.
Met als hoogtepunt de inzet van (initiatiefnemer) Egbert Pladdet, die zondagmiddag op Mundial arriveerde. Hij en velen met hem, maar hij had de voordeur bij het Leijpark bereikt na 100 km rennen. Tweeënhalve marathon had hij van Zevenaar naar Tilburg in de benen. En waarom? Om geld in te zamelen voor NGNG. Een gemeenschap in beweging, die begrijpt waar het de zorgverzekering ooit om was te doen; samen ervoor zorgen dat de iedereen de zorg krijgt die hij of zij verdient.
Geen prestigieus kantoorpand
Het groeiend aantal shirts op de paden langs de podia en in het publiek toonde de betrokkenheid van mensen met een goede zorg, voor iedereen. Met de aanschaf van het shirt kochten ze dat voor een ander, maar in de wetenschap dat er niet een groot prestigieus kantoorpand van wordt weggezet. Elke cent – na aftrek van de kosten voor het shirt – wordt gestoken in de stichting en dus in de zorg.
Daar wil iedereen zich voor inzetten, het mag zelfs geld kosten of drie dagen spierpijn opleveren. Niemand die de zorg wil verdelen tegen graaisalarissen, woekerwinst of hoge beursnotering. Het streven is geen rijkdom, maar levensverlening en de hoop op – misschien zelfs – genezing. No Guts No Glory was het hoogtepunt dat mij bijblijft van Festival Mundial 2011, hoe intens Lamb of hoe groot het feest bij Moby ook was.
Tjeerd van Erve is muziekrecensent voor Nu.nl en Gonzo (Circus). Hij is tevens geschiedenisdocent en daarom zeer nostalgisch ingesteld qua muziekbeleving. Tjeerd beschrijft nieuws en actualiteit aan de hand van muziek. Voor alles is immers een soundtrack.
