De King of Pop, zoals sideshow freak Michael Jackson opeens weer door alle pers genoemd wordt sinds zijn tragische overdosis, is vandaag alweer 2 jaar niet meer onder ons. Dit wordt in *kuch* stijl herdacht door zijn fans, met onder andere flashmobs, radio- en TV specials, wassen beelden en replica’s van zijn gouden doodskist. Het ooit zo schattige supertalentje werd door zijn meedogenloze vader naar de top van de muziekwereld geslagen waar zijn moonwalkende benen niet sterk genoeg bleken om de roem te kunnen dragen. De man stierf verslaafd, berooid, gek als een deur en volledig geautomutileerd door onnodige plastisch-chirurgische ingrepen. Vandaag in de MuziekZaterdag een greep uit zijn muzikale erfenis: vijf duetten.
Michael Jackson & Freddie Mercury
Op het album Victory (1984) van the Jacksons staat een duet van Michael met Mick Jagger, State of Shock. Het nummer, geschreven door Jackson en Randy Hanson, werd een grote hit en Jagger speelde het in 1985 nogmaals bij Live Aid in een tamelijk ordinaire versie met Tina Turner. Oorspronkelijk was de track echter bedoeld als duet met Freddy Mercury voor Jackson’s soloplaat Thriller. Mercury en Jackson namen daarnaast nog There Must Be More To Life Than This op, en een nummer genaamd Victoria, beide nooit officieel uitgebracht. De leden van Mercury’s band Queen zouden op dit moment bezig zijn met de demo’s om ze alsnog uit te brengen.
http://www.youtube.com/watch?v=E8DZzlc4ZZs
Michael Jackson & Paul McCartney
Dit duo nam in 1981 al Say Say Say en The Man op voor McCartney’s album Pipes of Peace, en doken een jaar later opnieuw de studio in voor het tandglazuurverwekend zoete The Girl is Mine. Het kwezelt en zeikt wat af, we horen de supersterren zingend en pratend kibbelen met als tenenkrommend dieptepunt Jackson die met een fluwelen kinderstemmetje argumenteert:
Paul, I think I told you, I’m a lover not a fighter.
Ook de opnames waren één groot knus fijn feestje, als we Macca en Wacko mogen geloven, met tekenfilms kijken, grapjes maken, dingen naar elkaar gooien en mieters keten en dollen. Bloemetjes! Babyeendjes! Confetti! Dat deze fijne relatie abrupt bekoelde toen Jackson Inc. in 1985 de rechten van de Beatles-songcatalogus voor Sir Pauls neus wegkocht behoeft geen betoog. McCartney moet sindsdien afdrachten aan (de erven) Jackson betalen als hij eigen hits als Hey, Jude en Get Back speelt.
Michael Jackson & Eddie Murphy
“He’s can sing, and he is a goodlooking guy, but he ain’t the most masculine fellow in the world” sneert Murphy in zijn hilarische stand-up over MJ. Maar kennelijk kon Mike wel tegen een geintje want de twee waren tamelijk goed bevriend. Murphy figureerde in Jacksons clip van Remember the time uit 1992 als jaloerse Farao Ramses. Ze namen ook samen een nummer op: Whatzupwitu. Het is een stuitend lelijk jaren ’90 clipje, en zelfs voor nineties-maatstaven was het kennelijk te gortig: de clip behaalde de derde plaats in MTV’s Worst Music Video lijst van 1999.
Michael Jackson & Janet Jackson
Om de pijn aan ogen en oren na Whatzupwitu wat te verzachten hier het meesterlijke duet met zusje Janet. Was Leave me Alone in 1987 nog een tamelijk vrolijk plaagstootje naar de roddelpers, met verwijzingen naar zijn plastisch-chirurgische uitstapjes en zijn adoratie voor Liz Taylor, Scream (1995) is een regelrechte aanklacht. Jackson lag zwaar onder vuur na beschuldigingen van kindermisbruik, wat in combinatie met zijn toenemend excentrieke gedrag leidde tot non-stop media-aandacht. We mogen de (roddel) pers dankbaar zijn dat ze Jackson zo pissed off hebben gekregen dat hij eindelijk weer eens een fel, gevaarlijk, recht uit het hart maar vooral steengoed nummer ging opnemen na alle zoetsappige ‘heal the world en wees lief voor alle mensen’-drek.
Michael Jackson & Diana Ross
De druk van de roem, de mishandelingen in zijn kindertijd, zelfs in latere jaren nog leek die last van Michaels schouders af te vallen zodra hij het podium betrad. Hier een vertolking van Ease on Down the Road uit The Wiz. Een duet met zijn vriendin en vertrouwelinge Diana Ross en met legendarische producer Quincy Jones achter de vleugel. De opnames van The Wiz waren een gelukkige periode in zijn leven, de sprookjeswereld van Oz, zijn rol als Scarecrow en de nog betrekkelijk prille roem bevielen hem. Jackson is in dit clipje nog jong, mooi en zwart, staat dichtbij zijn publiek, zingt en danst, doet een flirterig gesprekje met Ross en lijkt inderdaad ‘easing on down the road.‘
