De onderhandelingen tussen Feyenoord en PSV waren al even aan de gang. Vorige week ging de kogel door de kerk en verruilde Wijnaldum Rotterdam voor Eindhoven. Vervelend voor Feyenoord, maar die dingen gebeuren nu eenmaal in het voetbal. Clubliefde is een fraaie term die vooral in de hoofden van de fans bestaat. Spelers blijven vaak van die ene club houden maar kiezen desondanks voor zaken als persoonlijke ontwikkeling, carrièreplanning en financiën. Dat lijkt een normale zaak. Veel supporters begrijpen daar geen moer van.
Clubs
In Rotterdam hebben ze een prima deal bedongen. Na het komende seizoen mag Wijnaldum de Kuip transfervrij verlaten en dan is het goed dat er nog wat geld binnenkomt. Vijf miljoen euro om precies te zijn. Feyenoord deed haar best om de speler te behouden en bracht zelfs een allerlaatste bod uit dat door de voetballer zeer gewaardeerd werd. Als een dergelijk bod dan alsnog wordt afgeslagen moet een club niet zeuren en haar verlies nemen. Dat doet Feyenoord dan ook bij monde van technisch directeur Martin van Geel: “als een speler besloten heeft dat hij in een andere omgeving vervolg aan zijn carrière wil geven en er ook een realistisch bod is, dan moet je dat als club serieus overwegen”.
Wijnaldum vertrok omdat Feyenoord naast dat riante aanbod weinig meer te bieden heeft. Het elftal is op veel plaatsen hetzelfde als het falende team van afgelopen seizoen en omdat men te kampen heeft met een enorme schuld zijn echte versterkingen een illusie. Bovendien mort een deel van het publiek en eist de hoofden van een aantal bestuurders. Als de eerste vijf wedstrijden er twee met verlies eindigen dan breekt er in de Kuip de totale oorlog uit. Slecht voor de club, slecht voor de resultaten en slecht voor Wijnaldum.
In Eindhoven biedt men een prima perspectief voor een voetballer. Die krijgt goede spelers om zich heen en kan zich in een betrekkelijke luwte ontwikkelen naar een nog betere speler. Ondanks dat PSV een flinke injectie van de gemeente nodig had om overeind te blijven zijn de vooruitzichten daar stukken rooskleuriger dan in Rotterdam. Zo speelt men komend seizoen Europees en doet men gewoon weer mee om het kampioenschap. Niet onbelangrijk in de ontwikkeling van een voetballer die later in de wereld aan de slag wil
Kanker
Tot zover ziet alles er normaal uit. Toen bekend werd dat de transfer zo goed als wel beklonken was lieten veel fans zich van hun slechtste kant zien. Wijnaldum bleek een nazi. Een NSB’er. Hij had een ernstige vorm van kanker en zo niet dan moest hij dat zo snel mogelijk krijgen. Idioten wensten hem dood. Zijn familie mocht er ook aan. Verklaringen van lieden die maar vanuit één perspectief kunnen kijken. Het eigen perspectief en dat van de club. Daarmee vergeten ze dat Wijnaldum de enig juiste keuze maakte en voor positieverbetering ging. Daarmee vergeten ze ook dat het voor Feyenoord de beste deal is. Ze vergeten vooral dat ze hun eigen geliefde werkgever zo snel mogelijk achter zich laten als ze een goede aanbieding krijgen.
Nadenken blijkt te veel gevraagd voor veel fanatieke fans en fatsoenlijk reageren een brug te ver. Voetbal is emotie. Niks mis mee. Maar als de zaken zo uit de hand lopen als rond Wijnaldum dan kunnen we voetbal beter afschaffen.
