Dit land is klein en kwetsbaar. Wat wij nodig hebben zijn dijken en gemalen, schuttingen en hekken. En niet te vergeten: het stellen van grenzen. Voordat er sprake was van Schengen, het verdrag uit 1985 waarbij alle slagbomen omhoog werden gezet en alle heilige douanehuisjes gesloopt, had Nederland een begin en een einde. Je kwam niet zomaar weg met een gewapende overval en een kofferbak vol bankbiljetten. Integendeel, je mocht in een poging het land te verlaten achter in de rij aansluiten.
Kom daar maar eens uit
De grens zelf was een plechtig moment. De geüniformeerde beambte monsterde de inzittenden van het voertuig. Er was altijd een gerede kans naar de opstelplaats gedirigeerd te worden. Paspoortnummers werden nagebeld. De kofferbak mocht open. Verdachte waren werden geconfisqueerd. Het kon gebeuren dat een onschuldig pak muesli voor nadere analyse van samenstelling en inhoud werd doorgestuurd naar het gerechtelijk laboratorium. Het verlaten van het land was al met al een ware overgang, niet gespeend van ritueel.
Dat gaat in het grenzeloze Europa van Euro en eenwording wel anders. Een moment van onoplettendheid en de grens is ongemerkt gepasseerd. Er staan nog wat snelheidsbeperkende borden, maar die worden massaal genegeerd. Doorrijden is het devies. Dat geldt voor de onschuldig filerijdende vakantieganger met sleurhut en bagagebox. Dat geldt zelfs voor de avontuurlijk ingestelde overvaller in zijn gestolen BMW M5 of Audio RS6.
Scarfacebende
Afgelopen woensdag 29 juni was het even bal op de Nederlandse snelweg. Zes heren van de “Scarfacebende” brachten een bezoekje aan ons land. IKEA Amsterdam was dicht, maar bij de buren van Brinks aan de Kollenbergweg brandde nog licht. Met alle meegebrachte explosieven en automatische wapens mag het een wonder heten dat bij niemand het licht uit ging.
De overvallers gingen er vandoor met een onbekende buit. Keurige ongemerkte bankbiljetten. Geen problemen met verfbommetjes, DNA-spray of vervelende agenten. Het geldtransportbedrijf ligt pal aan knooppunt Holendrecht. De A2 onder handbereik, wegwezen was een feestje. Althans, zo leek heet. Maar de gestolen vluchtauto had iets te veel vermogen om voluit te gaan op de natte A2. Bij Waardenburg werd de getaway ruw door de vangrail onderbroken. Vluchtauto in de fik, dat wist alvast de sporen uit. En verder in een Hyundai i10, waarvan de bestuurder vriendelijk genoeg was om te stoppen. De compacte stadsauto uit de ondermaatse categorie geen wegenbelasting. Zo compact dat de bende de helft van de buit achter moest laten. Een startersautootje, om het in woningmarktbewoordingen te stellen. Brute ecopower waarmee je iedereen voorblijft. Met genoeg ruimte voor een paar stoere mannen met wapens.
Hyundai i10
De Scarfacebende liet zien dat je BPM-vrij een heel eind kan komen. Zelfs zonder het comfort-pakket. Dan heb je een i10 1.1 iDrive Cool voor dik onder de 10 mille. Airbags, iPod-aansluiting, you name it. Geen wonder dat die Belgen voor de Koreaan gingen. De KLPD had het nakijken. De tijden van de Rijkspolitie Porsche 911 SC Targa liggen immers ruim achter ons. Ergens in die vervlogen periode van paspoorten en grensbewaking.
Op de rondweg Eindhoven stopte de Hyundai (vijf jaar mobiliteitsgarantie) nog even om op de achtervolgende politie te wachten. Voor de agenten reden om vol gas in de achteruit te gaan en terug te keren naar de beschutte omgeving van bureau en koffieautomaat. Vervolgens was het afslag Eersel en de mooie binnendoorroute richting Hasselt. Geld tellen, drankje doen, chillen in de ochtendschemer. Het Europa zonder grenzen lijkt soms een groot vakantieland. Klik hier voor de PDF–folder van de i10. En betaal de helft in 2013.
