Op de dag dat Johnny Hoogerland – terecht– de held van Nederland werd, even aandacht voor die andere held. Robert Gesink om precies te zijn. Want hij zat er gewoon weer bij. Gisteren was het feest op de Nederlandse kijkbuis. Zowel bij Tour du Jour als bij de Avondetappe werd de Nederlandse tourfavoriet volkomen afgemaakt. Totaal onterecht natuurlijk. Hij bewees dat hij net zoveel doorzettingsvermogen heeft als Johnny Hoogerland
De meest idiote dingen werden geroepen. Hij zou niet goed in vorm zijn, hij was labiel, hij was mentaal niet sterk genoeg. Hij zou ook nog eens te lief zijn, niet het juiste karakter hebben voor een topcoureur. Oja, de voorbereiding was helemaal fout geweest van de Raboploeg. Dit allemaal werd niet gezegd door een verdwaalde voetbaldeskundige die per ongeluk bij de RTL-tourtafel terecht was gekomen. Nee, ook deskundigen zoals de normaal gesproken goede Danny Nelissen en Thijs Zonneveld gingen los op Gesink. Gewogen en te licht bevonden. De Raboploeg moest maar op Mollema gaan gokken, ze hadden eigenlijk helemaal niet op Gesink moeten inzetten. Dat allemaal door een eenmalige achterstand van een dikke minuut.
Let wel een achterstand die volledig te wijten valt aan de valpartij van Gesink eerder deze tour. Deze valpartij, waar hij in vergelijking met bijvoorbeeld Bradley Wiggins, Belgiës hoop Jurgen van de Broeck en Kazachstaans vice-premier Alexander Vinokourov nog goed vanaf kwam, zorgt ervoor dat z’n lichaam naar de vaantjes was. Hij kon geen kracht meer zetten, kon nauwelijks meer fietsen. Een normaal mens zou in bed blijven liggen en om z’n moeder roepen. Gesink zette door en wist het verschil te beperken tot één minuut.
Robert Gesink bewees vandaag gelukkig het tegenovergestelde. Hij finishte tegelijkertijd met de andere favorieten (soit, 8 seconden achterstand, maar dat telt niet). De Nederlandse wielerdeskundigen moeten zich schamen voor het zo snel afschrijven van Robert Gesink. Alsof hij van de winter niet zijn vader is kwijtgeraakt, een gebeurtenis waar iedereen gevolgen van zou ondervinden in zijn of haar werk. Alsof er een teken was dat Gesink er echt met de pet naar gooide.
Vaak moet je kritisch zijn op de strijdwijze van de Raboploeg. Vaak koersten ze of te afwachtend, of laf, of dom. Nu echter kozen ze voluit voor de beste tactiek, namelijk alles op Gesink zetten. Niet nog een sprinter meenemen, niet een schaduwkopman benoemen, nee, alles op één man. Zo won Armstrong, zo won Indurain, zo wint Contador (of Evans). Na al die jaren opbouwen moet er dit jaar geoogst worden. Ja, dat levert druk op. Maar dat is niet erg.
De kunst is om als volgers en als fans én het maximale te eisen van een sportman én tegelijkertijd hem niet af te vallen als dat niet lukt. Dat lukt de Nederlandse sportkenners blijkbaar niet. Terwijl dat prima kan. Leg die lat maar zo hoog mogelijk. Bekritiseer wanneer nodig. Maar brand een sportman die, net zoals al die helden op twee wielen keihard is voor zichzelf, niet meteen af als het even iets minder gaat.
Vandaag een spectaculaire etappe. De aanrijding van de andere Nederlandse held, Hoogerland, leverde bijna een spontane mars op Frankrijk op. Zelf gaf hij overigens de beste relativering.
Kijk vooral ook de uitslagen en standen.
