Maandagavond kwamen de spelers van Feyenoord bij elkaar om over het nieuwe seizoen te praten. Omdat aanvoerder Vlaar tussen de regels door merkte dat er weerstand tegen de trainer bestond heeft hij vragen gesteld. Daaruit bleek dat het merendeel van de spelers geen vertrouwen meer had in Mario Been. Technisch directeur Martin van Geel werd vervolgens ingelicht. Al snel bleek dat er geen houden meer aan was omdat tijdens een stemming er dertien spelers tegen hun oefenmeester stemden. Van Geel restte niks anders dan de trieste tijding over te brengen aan zijn trainer. En die laatste werd emotioneel. Hij brak. Daarmee is in Rotterdam de totale waanzin een feit.
Achterbaks
Mario Been is een man van vertrouwen en onvoorwaardelijke steun aan zijn ventjes. Ook in het desastreuze afgelopen seizoen bleef hij steeds achter zijn schandalig presterende spelers staan. Elk excuus voerde hij aan om hen uit de wind te houden. En ondanks alle ellende begon Feyenoord na de rampzalige nederlaag in Eindhoven te presteren. Alles leek op orde om aan het nieuwe seizoen te beginnen. Onderhuids bleek zich een enorm gezwel te ontwikkelen, dat maandag als een etterende puist openbarstte.
Want daar was ineens het gesprek van de spelersgroep. Er was in eerste instantie niks aan de hand. Er werd gesproken over de manier van trainen en over conditionele zaken. Men trok zelfs de conclusie dat de trainingen van hoger niveau waren dan vorig jaar. Aanvoerder Vlaar merkte dat er in de groep meer speelde en stelde vragen waaruit bleek dat er geen vertrouwen was. Er werd gestemd en het vertrouwen werd opgezegd. Vervolgens werd technisch directeur Martin van Geel op de hoogte gesteld van een voldongen feit. Hij mocht het aan Been vertellen. Want kereltjes van twintig hebben wel het lef om in een zaaltje te stemmen, als kerels de trainer in hun midden roepen om hem zelf het trieste nieuws te vertellen is er niet bij. Liever achterbaks dan als een vent door het leven gaan.
Verantwoording
Hoe het nu verder moet met Feyenoord is een raadsel. Kennelijk hebben de spelers de macht. Spelers die te jong zijn voor het tafellaken en het servet nog niet ontgroeid zijn. Men zegt de verantwoording te nemen. Maar een groep die vorig jaar al in veel gevallen te belazerd was om de ene voet voor de andere te zetten gaat echt niet harder lopen omdat het ineens de verantwoording neemt. Uit tegen PSV negeerden zij de aanwijzingen van Been en gingen met tien tegen nul het schip in. Die spelers. Een groep die niet in staat is om hun beslissing zelf over te brengen aan hun trainer heeft bovendien aangetoond geen verantwoording aan te kunnen. De conclusie is triest. Feyenoord gaat het nieuwe seizoen in met voetballers die elke morgen zichzelf in de spiegel aankijken met het besef dat ze geweldig zijn. Want zij hebben de verantwoording. Overschatting is nog nooit zo groot geweest.
Het bestuur kon er bij monde van technisch directeur Van Geel niks meer aan doen. Het toont daarmee geen daadkracht. Schorsingen, boetes en desnoods transfervrije verkopen waren de oplossing. Beter verder met Been die Feyenoord ademt, slaapt, eet en drinkt dan verder met een spelersgroep die op basis van niets het vertrouwen in een trainer opzegt. Op een tijdstip dat op zijn minst ongelukkig is. Het wordt nooit meer wat in Rotterdam. De waanzin heeft bezit genomen van De Kuip. Been verdient een standbeeld. Zijn voormalige spelers het schavot.
