Het zit erop, Parijs is bereikt. Na drie weken van “vallen en soms weer opstaan”, “de Tour op z’n kop zetten”, “Parijs is nog ver” en alle andere wielerclichés, is het tijd de balans op te maken. De vraag of het een grootse Tour was, is alleen aan Mart Smeets voorbehouden. Wij houden het op een sterrenteam. Het negental dat samen zorgde voor drie heerlijke weken fietsen.
De kopmannen
Cadel Evans is natuurlijk de kopman. De voorheen nurkse Australiër stal de show door in z’n eentje de aanval van Andy Schleck te pareren. Goed, daarvoor probeerden een paar Euskaltelletjes het gat te dichten, maar Cadel Evans zorgde hoogstpersoonlijk voor acceptabel verlies na de moedige aanval van de jongste van de Luxemburge broers. In de tijdrit was het vervolgens een kwestie van afmaken. Hij verpletterde de concurrentie. Nog steeds niet de meest spectaculaire renner, maar wel iemand die op geheel eigen wijze de koers naar zijn hand zette. Het “Aussie Aussie Aussie, Oi Oi Oi” klonk voor het eerst in Parijs. Daarmee schreef hij letterlijk geschiedenis.
Schaduwkopman is Philippe Gilbert. Heerste het hele voorjaar in de klassiekers, en trok deze lijn gewoon door in deze Tour. Hij won een etappe, reed in het groen en zorgde voor trotse Belgen. Hij beroofde weliswaar zijn later ongelukkig uitgevallen teamgenoot Jurgen van den Broeck van een etappeoverwinning, maar hij heeft toch prachtig gepresteerd in het eerste gedeelte van de Tour.
Dondergod Thor Hushovd. Voor de Tour een wereldkampioen onwaardig. Tijdens de Tour de absolute heerser in de afdalingen. Won niet alleen 2 etappes, maar reed ook nog eens een groot aantal dagen in de gele trui nadat zijn ploeg de ploegentijdrit had gewonnen. Overigens waren alle Noren goed deze Tour. Het waren er weliswaar maar twee, maar ook die andere, Boasson Hagen, wist twee etappes te winnen. Vier etappezeges met twee renners. De Noren mogen heel erg trots zijn. Al kunnen ze daar na de trieste gebeurtenissen van de afgelopen dagen ongetwijfeld niet meer van genieten. Spijtig genoeg.
De “knechten”
Mark Renshaw is eerste knecht. En wat voor één. Met zijn HTC-Highroad team domineerde hij de vlakke etappes. Zijn collega’s Danny Pate en Lars Ytting Bak zorgden dat de massasprint er kwam, Mark Renshaw zorgde dat Cavendish iedere keer won. Perfect afleveren in de sprint, dat kunnen weinigen.
Yohann Gène, als exponent van de fantastische Europcar ploeg. Deze mannen zijn stuk voor stuk boven zichzelf uitgestegen. Die Gène heeft kilometers op kop gereden, terwijl hij zonder de gele trui van Voeckler gedoemd was tot een anoniem bestaan in het peloton.
Maxime Monfort hielp Andy Schleck bijna aan de tourzege. In de etappe naar de Galibier zorgde hij, eerst nog met Joost Posthuma, ervoor dat Andy Schleck op een gegeven moment vier minuten voorsprong had. Hij parkeerde ook nog eens groots toen hij zichzelf had doodgereden voor de Luxemburger.
Geen ploeg zonder cult-held. Sjonnie Hoogerland. Wellicht iets teveel opgehemeld, maar toch is het ongemeen knap wat hij heeft gedaan. Want 33 hechtingen liegen nooit. Dat hij in de laatste bergetappe ook nog als allereerste wegsprong, geeft precies weer hoe hij deze tour geacteerd heeft. Nu mag hij gaan “grootverdienen” in de criteriums. Hopelijk kan hij nog een stap maken zodat hij ook eindelijk een keer iets wint. Want pas dan ben je echt een held.
We schreven al eerder over Jeremy Roy. Prachtige artiestennaam. Maar deze Tour winnaar van de Superstrijdlust. Reed meer dan 700 kilometer in de aanval. Wist bijna te winnen, maar uiteindelijk bleef hij met lege handen achter. Wij hebben hem graag in de ploeg. Want aanvallers maken de koers hard en aantrekkelijk.
De Stuurman
Grote acht met stuurman. Een bekende roeiterm. Een ploeg zonder stuurman is geen ploeg. De beste stuurman die een ploeg zich kan wensen is George Hincapie. Na het tijdperk met Lance Armstrong reed hij dit jaar weer in de ploeg waar de uiteindelijke winnaar uit voort kwam. Toeval? Nee, natuurlijk niet. Klasse verloochent zich niet. Was hij veel in beeld? Absoluut niet. Maar wellicht schuilt daar wel zijn ultieme kracht in.
Pechvogel, buiten de ploeg: Vinokourov. Hij moet door de akelige valpartij stoppen met fietsen. Een grootse carrière heeft de man gehad, met prachtige overwinningen. Hij heeft eigenhandig van Kazachstan een wielernatie gemaakt en mag zich nu opmaken voor een politieke carrière. Hopelijk blijft hij daar wel clean in, al zal dat moeilijk zijn in Kazachstan.
Met deze ploeg haalden we Parijs. C’est fini. Ook voor ons. Dank voor het meelezen.
