Deze week voeren de samenwerkende hulporganisaties actie voor de Hoorn van Afrika. Dat is terecht. Nederland is rijk genoeg, ook na het steunen van Griekenland met een onbekend aantal miljard euro’s, om verhongerende mensen te helpen. Wat je je wel afvraagt met zulke acties: Wat doen de belachelijk rijke oliestaten eigenlijk aan ontwikkelingshulp?
Op het moment dat er honderdduizenden mensen op de vlucht zijn voor honger en oorlog in onder andere Somalië, kondigt een Saoedische prins aan dat hij een toren van een kilometer hoog gaat bouwen. Dat land staat nog steeds in de top tien van graanproducerende landen. In de Verenigde Arabische Emiraten zijn de megaprojecten en golfbanen niet te tellen. Iran stopt zijn zuurverdiende oliedollars in dubieuze kernenergieprogramma’s. Met de mond zijn het allemaal meer dan keurige moslims, die ruimhartig zijn in de zakat, de verplichte aalmoes die een van de 5 zuilen van de islam is.
Deze landen doen heus aan hulp. De ene keer via de Verenigde Naties, de andere keer via schimmige hulporganisaties, die enkele jaren terug al verdacht werden van banden met Al-Qaida. Want dat is het nare: je weet gewoon dat Saoedi-Arabië en Iran veel van hun liefdadigheid weggeven als onderdeel van hun politiek-religieuze agenda. Natuurlijk, China of het Westen doen dat ook. De Marshall-hulp is het schoolvoorbeeld van hulp die toch wel erg gunstig uitpakte van de gever. China investeert strategisch in Afrikaanse landen, om de toegang tot grondstoffen te waarborgen. Maar dan nog is het goed om daar kritisch naar de hulp van zeker Saoedi-Arabië te kijken. Hartstikke leuk hoor, hulp aan bijvoorbeeld Bosnië, maar als dat allemaal verplicht in moskeeën moet worden gestoken in plaats van in normale scholen, kun je je afvragen of die hulp wel zo welkom is.
Echte solidariteit
Het blijft gek dat die landen niet meer bijdragen aan echte internationale solidariteit. Simpel gezegd: waarom kopen die gekke prinsen geen ontziltingsinstallaties voor Afrika en de Palestijnse gebieden, terwijl ze wel religieuze fanatici inhuren om daar de boel op te jutten. Mooie worden over Palestina, maar echt helpen doen ze daar nauwelijks. Zeker niet aan niet-moslims. Om nog maar te zwijgen aan de rare constructie van het bewapenen van Somalische rebellen en tegelijkertijd via de VN wat terugdoen aan hongerigen. Dat is hypocriet. Net zo goed trouwens als de belachelijk lage lonen die ze betalen aan de gastarbeiders die daar de olie oppompen, maar dat is nog wat anders.
Aan de westerse hulp valt nog veel te verbeteren, aan de hulp uit zulke streng-islamitische landen nog meer. Ze zouden transparanter moeten worden, meer moeten investeren in seculiere hulp en niet op z’n Amerikaans tegelijkertijd hulp geven en conflicten bevorderen. Dat is wel heel idealistisch, maar de Arabische wereld zou er wel een stuk serieuzer uitkomen. Er is immers niemand die een oliesjeik serieus neemt in hulp, als hij tegelijkertijd zijn derde voetbalclub koopt. Gek genoeg lijken veel mensen in de Arabische wereld dat wel te geloven. Toch denk ik dat het een kwestie van tijd is dat ook de doorsnee Arabier doorheeft dat hij meer heeft aan oliesjeiks die geld geven voor ontwikkeling in plaats van Saoedi’s die alleen met woorden en moskeeën hun mede-moslims helpen. Ondertussen kunnen wij niet anders doen dan het goede voorbeeld geven en doneren aan Giro 555.
CC-Foto: World Economic Forum
