Het is niet makkelijk om vrouw te zijn. Vrouwen hebben minder goede kansen op de arbeidsmarkt, worden niet zo serieus genomen als mannen, kunnen minder goed onderhandelen over salaris en zijn ook nog eens degenen die zwanger moeten worden. Kortom, vrouwen zijn, wanneer het gaat om carrièreperspectief, altijd het achtergestelde soort.
Om een einde te maken aan deze oneerlijke achterstand worden er allerlei initiatieven opgezet. Soms heel subtiel. Bij de PvdA is tijdens de vorige verkiezingen besloten om de beurt man en vrouw op de lijst te plaatsen. Een soortgelijk beleid voert de PvdA overigens ook met betrekking tot allochtonen. Dit leidde in mijn ogen tot een volslagen idiote lijstvolgorde, maar nog idioter is dit type symboolpolitiek. De lijsttrekker was uiteraard wel man, maar voor de bühne heeft de PvdA al jaren een vrouw als fractievoorzitter. Die heeft toch minder te vertellen. Ook in wetgeving wordt een soortgelijke tactiek toegepast. Om maar even een volstrekt willekeurige wet erbij te pakken: “Het college van bestuur bestaat uit ten hoogste drie leden, waaronder de rector magnificus van de universiteit. Bij de benoeming wordt zoveel mogelijk rekening gehouden met een evenwichtige verdeling van de zetels over mannen en vrouwen.” (WHW art.9.3). Iedereen weet natuurlijk dat dit een truc is, bedoeld om de vrouw te laten denken dat de wetgever hun aanwezigheid in de Colleges van Besturen stimuleert. Een typische ondoorzichtige mannentruc die wij vrouwen allang doorhebben. Doordat deze mensen door overwegend mannen worden aangesteld, wordt er helaas echt niet meer dan één vrouw in het hoogste bestuursorgaan van een universiteit toegelaten. Bij de meeste bedrijven is het niet anders.
Vrouwen beginnen langzamerhand terug te slaan. Zo stelde GroenLinks Europarlementariër Marije Cornelissen voor om vaders twee weken ouderschapsverlof te geven. Dit is natuurlijk enkel een poging om de man naar het aanrecht te lokken. Over een tijdje wordt ongetwijfeld voorgesteld het aantal weken ouderschapsverlof gelijk te trekken. Het Europees Parlement zal regelen dat het aantal huishoudelijke taken eerlijk verdeeld wordt. Want als iets een man 2 centimeter kleiner maakt, is het hem de afwas te laten doen. “Nee, je mag nog niet met je vrienden bier drinken, ruim eerst de tafel maar af!” Niets lachwekkender dan een man die stofzuigt of – op de onhandige manier die mannen eigen is – de slipjes van zijn vrouw aan de waslijn hangt. Onlangs hoorde ik een mede-auteur zeggen “zwanger zijn doe je samen’’, een ander voorbeeld van domesticerend gedrag van vrouwen. Dergelijke uitspraken zijn een teken dat het ons steeds beter lukt.
En daarin zit de kern van het verhaal. Vrouwen zouden geen voorstander moeten zijn van quota, maar moeten zelf hard terugbijten. Jonge meisjes scoren al beter op school, dus een gelijke positie op de arbeidsmarkt is iets dat wij vrouwen zelf moeten regelen in plaats van over te zeuren. Want niet alleen in het doen van huishoudelijke taken en zeuren zijn we mannen de baas.
Lisa Westerveld studeerde filosofie aan de Radboud Universiteit en werkt momenteel als persvoorlichter en lobbyist bij de Algemene Onderwijsbond (AOb). Van 2007-2009 was ze voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond. Ze houdt van voetbal, festivals en herrie vanaf een podium. Lees ook vrij-zinnig.nl
Afbeelding: J. Howard Miller, via Wikimedia Commons
