Voor sommigen is autorijden de ultieme vrijheid. Toegegeven, als je in de Verenigde Staten woont, kun je buiten de stedelijke agglomeraties lekker met 100 kilometer per uur in je V8 over de interstates tuffen, genietend van het mooie uitzicht. Dit ideaalbeeld is op Nederland echter volkomen ontoepasselijk. Nederland ís namelijk in zijn geheel zo’n stedelijke agglomeratie en daar kun je eigenlijk vooral in de file staan. Dat is geen vrijheid, dat is gevangen zitten een heilige koe. Sterker nog, het aanrijden op een file schijnt evenveel stresshormoon op te wekken als een sprong uit een vliegtuig. Elke dag weer.
Uren tijdverlies en bakken met stress, de fileproblematiek kost onze economie miljarden. Diezelfde lieden die vooral wijzen op die ‘ultieme vrijheid’ van de auto, menen dan ook dat er te weinig wegen zijn en dat er meer asfalt bij moet komen. En inderdaad, uit onderzoek blijkt dat zij wel gelijk hebben. Echter, om de optimale hoeveelheid wegen te bereiken moet de overheid maar liefst 4000 kilometer asfalt aanleggen, zo bleek uit onderzoek van de TU Delft. Een onhaalbare kaart, qua kosten en draagvlak. Niemand wil heel Nederland asfalteren.
Andere kijk
Maar gelukkig hoeft dat ook helemaal niet. Het Delftse onderzoek gaat namelijk uit van de huidige situatie op de weg. Om preciezer te zijn: van de manier waarop wij nu onszelf per auto voortbewegen. Wij zijn mensen en die zijn absoluut ongeschikt om met zijn allen met 120 (of 130, of voor sommigen 210) kilometer per uur ons te verplaatsen, op korte afstand van elkaar, omgeven door een stalen harnas op wielen. We worden er agressief van, verliezen het menselijke aspect uit het oog, houden geen rekening met anderen en vergeten of vergoeilijken onze eigen tekortkomingen. We zijn er (ondergetekende incluis) van overtuigd dat we beter rijden dan anderen.
Vergelijk het met de rij bij de bakker. Als daar zo’n handige nummertjesdispenser bij de deur staat, kun je met een gerust hart in de winkel met je duimen draaien tot je wordt opgebliebt. Is zo’n apparaat er niet, of defect, dan slaat de stress toe. Kruipt er niemand voor? Wie was nou precies de laatste? Word ik niet over het hoofd gezien? De situatie in het verkeer is nog hachelijker, omdat de fysieke auto de inzittenden voor medeweggebruikers depersonaliseert. Je ziet ‘een irritante Civic’, niet de persoon erin, die misschien wel een zieke moeder heeft en daarom zo gehaast rijdt. Daarnaast is er geen mogelijkheid voor groepscorrectie, zoals dat bij voordringen in een bakkerij nog wel mogelijk is.
Nummertje trekken
Het wordt tijd in te zien dat de tijd van zelfstandig autorijden voorbij is, de economie en het welzijn van de inwoners van onze doorvoernatie staan op het spel. Het wordt tijd voor een nummertjesdispenser voor ons wegennet. Dat kan door de auto te automatiseren. Stap in je auto, prik in waar je heen wilt en de auto doet de rest. Lekker bakkie koffie drinken, krantje lezen, naar buiten kijken. Echte vrijheid dus. De techniek ligt klaar (zie filmpje). We zijn er bijna.
