Vorige week kwam in het nieuws dat de UvA lidmaatschap van het ASC en Lanx (‘VU corps’ voor de ouderen van dagen) afraadt. Het bericht bleek een eenzijdig initiatief van de opleiding Psychologie, want officieel zal het College van Bestuur (CvB) nooit afstand nemen van de verenigingen. De actie laat zien hoe de opleidingen in hun maag zitten met ontgroeningen. Bij Communicatiewetenschap – een van de grootste studies – zijn studentenverenigingen ongewenst. De docenten van de werkgroepen krijgen instructie geen uitzonderingen te maken voor de oververmoeide studenten die de eerste weken ploeteren.
‘Vrij’
In 2004 gaf ik zulke groepen college. Feuten kwamen me vragen om een briefje voor hun ontgroeners. Zonder briefje konden ze geen ‘vrij krijgen’ voor de werkgroep; naar de hoorcolleges mochten ze al helemaal niet. Deze feuten stonden zonder uitzondering te huilen op mijn kamer.
Emotioneel afgebroken is een van de hoofddoelen van de ontgroening en blijkbaar is de werkplek van je docent de juiste plek om te breken. Ik schreef die briefjes altijd – tegen het advies van de hoofddocent in – omdat ik zelf ooit lid ben geweest van Unitas en het geen probleem vond even een briefje te typen.
Huilende ouders
Huilende studenten horen bij lesgeven en komen niet alleen in ontgroeningsperiodes voor (betrapt worden op plagiaat is ook reden voor velen om de sluizen te openen). Veel erger dan dat zijn klagende ouders. Zij zien hun kostbare kroost het huis uitgaan en in een andere wereld belanden. Wanneer zij zelf niet lid zijn geweest, komt zo’n vereniging toch over als een sekte.
Zo werd ik gebeld door een moeder die mij vroeg haar dochter naar huis te laten bellen zodra ik haar zag in de werkgroep. En dochterlief kwam toch wel naar de werkgroep? Mevrouw begreep niet dat ik daar geen informatie over verschafte. Dat haar kind inmiddels meerderjarig was, drong nog niet tot haar door. Geïrriteerd hing ze op en liet haar man bellen. Hij gaf mij een belerende preek over hoe belachelijk het was dat de Universiteit van Amsterdam dergelijke praktijken goedkeurde.
Leerfabriek
De universiteit is veranderd in een leerfabriek en daarin is aan de UvA geen tijd opgenomen voor gezelligheidsverenigingen. Amsterdam kent het laagst aantal verenigingsstudenten en de Intreeweek van de UvA begint altijd laat, waardoor de ontgroening noodzakelijkerwijs overlapt met de eerste weken. Dispuutsontgroeningen staan los van de ‘gewone’ algemene introductie-ontgroening en lopen nog langer door (“tot de eerste sneeuw” zeiden ze bij het ASC graag tegen hun kandidaten). Dat betekent zonder uitzondering studievertraging en daar zitten opleidingen niet op te wachten. Zij krijgen immers geld per afgestudeerde student.
Het CvB zal nooit officieel een afwijzende positie innemen, al was het maar omdat daarvoor te veel bestuursleden reünist zijn. Dat laat ook meteen zien dat die studievertraging ruimschoots gecompenseerd wordt in je latere carrière. Een jaartje studievertraging weegt prima op tegen het netwerk dat je opdoet bij een vereniging en het CvB weet dat.
Linda Duits was van 2003 tot 2010 in dienst van de Universiteit van Amsterdam en is nu zelfstandige. Ze geeft nog steeds les aan de UvA, maar alleen in de master.
