Kan een ministerie een onderzoek zo manipuleren dat de uitkomsten positief zijn? De casus Mariko Peters doet vermoeden van wel. Hoe kan het namelijk dat een journalist wel tot een ‘overtreding’ komt en het ministerie niet? De journalist in kwestie vergeleek de informatie over het handelen van Peeters met de door de overheid gepubliceerde regels. Conclusie? Conform de eigen regels zou Peters in overtreding zijn en moeten aftreden/opstappen. Vreemde conclusie, daar BuZa juist vindt dat Peeters geen blaam treft, buiten wat ‘onhandigheden’ en een ‘slap on the wrist’. Dit noopt tot vragen. Vragen waarop de antwoorden redelijk beangstigend zijn.
De conclusie van de journalist is helder na te gaan; de regels zijn gepubliceerd en Peters/Sap/BuZa geven zelf aan dat de in de media gepubliceerde documenten authentiek zijn. De conclusie die BuZa trekt is echter verre van helder. Wie het onderzoek minutieus leest, vraagt zich direct af hoe je de conclusie van BuZa in hemelsnaam kunt trekken.
Bronnen
Volgens het onderzoek zijn de bronnen voor onderzoek; het personeelsdossier van Peters, de beheersadministratie (financieel + overige dossiers), een oud onderzoek in 2006/2007 en Interviews met betrokkenen. Niet onaardig, ware het niet dat als we verder kijken naar het rapport, we kunnen vaststellen dat het zwaartepunt van de eindconclusies ligt in de verklaringen van betrokken personen. Kijken we zelfs nóg verder, dan kunnen we vaststellen dat deze ‘betrokken personen’ eigenlijk maar bestaan uit twee bronnen: Mariko Peters zelf en het blog van Robert Kluijver.
Vreemd, daar men bij een integriteitonderzoek naar medewerkers doorgaans de woorden van de medewerker in kwestie niet als basis gebruikt. Men kijkt naar de feiten (computergegevens, dossiers, etc) en op basis daarvan maakt men een analyse. De medewerker in kwestie wordt alleen in het kader van ‘wederhoor’ en ‘context’ ondervraagd. Het onderzoek lezende is dat volstrekt niet het geval. De woorden van Peters vormen debasis, BuZa verzamelt vervolgens zeer gering steunbewijs voor die woorden en trekt conclusies.
De woorden van Mariko
Het gaat haast overal om de woorden van Peters en Kluijver. Alle andere geïnterviewden, de ambassadeur bijvoorbeeld, herinneren zich weinig tot niets van de gesprekken of aanvragen. In het rapport staat bovendien meermaals dat betrokkenen zich niets of nauwelijks iets herinneren van bepaalde documenten of gesprekken. Vreemd dat de onderzoeker vervolgens wel stellig concludeert dat er niets onoirbaars is gebeurd.
De eindconclusie van BuZa (‘Peters treft geen blaam’) is getrokken op basis van uitspraken van Peters zelf en het blog van Kluijver. De slager keurt dus zijn eigen vlees. Beangstigend dat BuZa zo te werk gaat wanneer het gaat over mogelijke corruptie, belangenverstrengeling en integriteitsproblemen van een van haar medewerkers.
Kunduz
Sterker nog: legt men voorgaande naast de conclusies van de journalist in kwestie, dan kan men bijna niet anders dan concluderen dat BuZa het onderzoek gemanipuleerd heeft en zaken heeft weggelaten, louter om Peters vrij te pleitten. De vraag is dan ook: Waarom wordt Peters zo halsstarrig beschermd? Wie heeft belang bij het aanblijven van Peters?
Wellicht dat we het antwoord in de richting van Kunduz moeten zoeken. Tenslotte heeft Peters de overige leden van GroenLinks (buiten van Gent) weten te overtuigen van het nut en noodzaak van de missie. Daar zijn veel mensen bij BuZa Mariko Peters zeer dankbaar voor….
