Elke tien jaar wordt in Amerika de bevolking opnieuw geteld en worden de stemverhoudingen tussen de staten opnieuw vastgesteld. In 2010 was het weer tijd voor zo’n census en dus hebben in 2012 de eerste verkiezingen plaats met een nieuwe electorale kaart. Sommige staten hebben kiesmannen verloren, anderen hebben er meer gekregen en die verschoven verhoudingen zullen invloed hebben op de uitslag volgend jaar. Bovendien kunnen demografische verschuivingen ook iets zeggen over het te verwachten stemgedrag in diverse staten. Tijd dus om eens te kijken naar hoe de politieke kaart van Amerika er nu uit ziet en wat dat zegt over de verkiezingen van 2012.
Kiesmannen
Acht staten hebben één of meer kiesmannen gewonnen ten opzichte van de vorige verkiezingen, te weten Arizona (+1), Florida (+2), Georgia (+1), Nevada (+1), South Carolina (+1), Texas (+4), Utah (+1) en Washington (+1). Daar tegenover staan tien staten die kiesmannen zijn verloren, namelijk Illinois (-1), Iowa (-1), Louisiana (-1), Massachusetts (-1), Michigan (-1), Missouri (-1), New Jersey (-1), New York (-2), Ohio (-2) en Pennsylvania (-1). Als je kijkt naar hoe er in die staten gestemd is in 2008, blijkt dat president Obama er nu slechter vanaf zou komen dan vier jaar geleden. Slechts drie staten die kiesmannen winnen stemden destijds Democratisch (tegen vijf die dus Republikeins stemden) en het netto resultaat zou zes kiesmannen meer voor de Republikeinen betekenen en dus zes minder voor de Democraten. Als je echter in ogenschouw neemt dat Obama met een marge van liefst 192 kiesmannen won (hij haalde 365 kiesmannen binnen tegen de 173 van John McCain), valt die verschuiving opzich wel mee.
Nadere analyse leert echter dat de situatie wat minder rooskleurig is voor de president dan deze cijfers zouden doen vermoeden. Niemand verwacht dat Obama de verkiezingen weer met een zelfde marge kan winnen als drie jaar geleden. Staten die destijds tegen hun gewoonte in Democratische stemden, zullen nu waarschijnlijk voor een Republikeinse kandidaat gaan als de populariteit van Obama zo slecht blijft als hij nu is. Als de president een groot deel van zijn kiesmannen gewoon verliest omdat hij minder steun geniet dan in 2008, kunnen zes kiesmannen ineens wel een relevant verschil maken. Weinig mensen zullen vergeten zijn dat George W. Bush met zes kiesmannen verschil in 2000 Al Gore versloeg, hoewel die laatste over het hele land ruim 500.000 stemmen meer binnen haalde.
Immigratie
Die mogelijkheid, winst by popular vote maar toch het presidentschap missen dankzij de kiesmannen, is niet eens ondenkbaar voor Obama als je iets nauwkeuriger kijkt naar de resultaten van de 2012 census zoals die hierboven zijn weergegeven. De bevolkingsgroei over de laatste tien jaar is, getuige de cijfers van het United States Census Bureau, vooral te danken aan de immigratie van Hispanics en Latinos, immigranten uit Latijns Amerika dus. Uit onderzoek van het PewresearchCenter blijkt dat zij overwegend Democratisch stemmen. Om uiteenlopende redenen, vooral omdat het de staten zijn waar ze het land binnen komen en omdat ze daar een goede kans hebben om een baan te vinden in de agrarische sector, vestigen de immigranten zich echter voornamelijk in staten die overwegend Republikeins stemmen. Het gevolg daarvan zou natuurlijk kunnen zijn dat traditionele red States ineens veranderen in een swing state, maar waarschijnlijker is dat de marge waarmee een Republikein in die staten wint kleiner wordt. Dat zou dus betekenen dat het gevolg van de migratie is dat Obama wel in absolute aantallen meer stemmen pakt dan zijn rivaal, maar dat hij het toch aflegt op kiesmannen.
Het is maar één van de mogelijke scenario’s die president Obama en zijn team de komende maanden zullen bestuderen in het uitzetten van hun campagnestrategie. Het zou ook vrij bijzonder zijn als de geschiedenis van 2000 zich in dat opzicht zou herhalen. Met een steeds slechter wordende Job Approval belooft de verkiezingsstrijd voor de president echter een ongekend spannende te worden en dus worden alle details die het verschil kunnen maken meegewogen. De impact van de 2010 census mag dan zeker niet onderschat worden en als het over iets meer dan een jaar op zes kiesmannen en een serie hertellingen aankomt, zal de Democratische partij het hoofd breken over de vraag of ze wel voldoende gedaan heeft om immigranten aan zich te binden. In de politieke marge worden Amerikaanse verkiezingen beslist.
Adriaan Andringa zal tot de presidentsverkiezingen in 2012 regelmatig verslag doen van het Amerikaanse politieke schouwspel.
