Dit is geen grapje, u maakt nu kans op een nieuwe dikke BMW uit de zeven serie. Grote kans dat u ondanks deze verzekering alsnog denkt dat het niet echt is, en dat is ook volkomen terecht. Toch zie je op veel plekken, lang niet altijd de obscuurdere uithoeken van het internet, nog steeds de bekende banners die u aansporen snel door te klikken om de prijs voor de “gegarandeerde winnaar” in ontvangst te nemen. Hoogst irritant, maar de problemen rond dit soort promoties gaan verder dan alleen visuele vervuiling. Niet alleen worden naïeve internetters zo teleurgesteld, het zijn ook deze klikgrage types die de verklaring vormen voor de meeste bizarre en irritante fenomenen op ander platformen. Dat deze acties nog steeds vruchten afwerpen duidt tevens op een belangrijk probleem in de beveiliging van ieder systeem: veel mensen vallen overal voor.
Het lijkt duidelijk
Zou een Facebook link die een vriend met u deelt, waarop staat dat het begeleidende filmpje laat zien wat een tienermeisje allemaal met haar vriend doet, erg betrouwbaar zijn? U voelt waarschijnlijk al aan dat daar misschien toch wel iets fout kan zitten. Zeker wanneer het betreffende bericht in louter hoofdletters is opgesteld gaan bij menigeen de alarmbellen rinkelen. Toch is het simpele feit dát u het bericht van een van uw Facebook vrienden te zien krijgt een teken dat hij of zij daar waarschijnlijk wel op geklikt heeft. Sterker nog: na de link volgt er meestal nog een vraag om bevestiging, of je écht door wilt gaan. Stiekem is dit natuurlijk een bericht om u er toe aan te zetten een bericht op de wall (prikbord) te plaatsen.
De schreeuwerige, onduidelijke, vaak seksueel getinte opmerkingen en de popups om bij een “spannend” filmpje uit te komen doen menigeen afhaken. Wat echter opvallender is dat velen, zelfs na herhaaldelijke waarschuwingen zoals in dit artikel, nog steeds graag doorklikken en zo het bericht verder verspreiden. Hetzelfde geldt voor een medium als Twitter. Toegegeven, Twitter is vaak onduidelijk over wie je waarvoor nu precies toegang geeft en wat die er mee gaan doen, maar het is óók de overduidelijke spam die steeds weer terug komt.
Veiligheid
Zoals gezegd is het niet alleen de visuele vervuiling die een probleem vormt: ook de veiligheid is in het geding. In het geval van Twitter-spammers hebben diegenen doorgaans een externe, niet te vertrouwen, applicatie de controle gegeven over hun account waarmee ze een speelbal van die applicatie zijn geworden, tot ze de toegang weer opheffen. Hetzelfde geldt min of meer voor een Facebook applicatie: weet jij welke applicatie je precies inzicht hebt gegeven in welke gegevens?
De complicaties beperken zich niet alleen tot privé-situaties. Op bedrijfsnetwerken kunnen problemen ontstaan wanneer mensen ‘zomaar’ dingen kunnen downloaden en installeren. Of denk alleen al eens aan hoe gemakkelijk mensen (beheers)toegang of informatie afstaan aan de meest opvallende spammers. Als in kapitalen sprekende individuen die onze lustgevoelens aanspreken al zo makkelijk slachtoffers binnen hengelen, hoe goed moeten louche organisaties met een goede copywriter het dan wel niet doen?
