De vraag die iedereen bezig houdt is natuurlijk: waar is Michel Houellebecq? Sinds bekend werd dat De Schrijver niet als een circusaapje zijn kunsten zou komen vertonen op een of ander Haags snobistenfestivalletje, is gans het land, Europa, de wereld, het universum naar hem op zoek. Zelfs de crisis in Griekenland moet wijken voor die ene belangrijke vraag: waar is hij? Leeft hij nog wel? Heeft hij wel ooit bestaan? Kent hij Elvis en Hendrix goed? En Andy Kaufman, zei die niet ooit dat hij het liefste Frans succesauteur zou willen worden? Vragen, vragen, vragen. De nood is zo hoog dat de Volkskrant (een topkrant met uitsluitend topcolumnisten, maar dat terzijde) een halve pagina 6 aan dit mysterie besteedde en gelijk maar even de clou van Houellebecq’s laatste door Martin de Haan (vertalende superheld met veel gevoel voor humor) vertaalde roman De kaart en het Gebied weggaf.
Gisteren leek er even hoop te gloren. Op Twitter verscheen een mededeling van de bekende gezaghebbende intellectueel en Nederlandse versie van Michel Houellebecq Kluun (pseudoniem van Raymond van de Klundert) dat hij al die tijd Michel Houellebecq was. Dat had gekund. Het oeuvre van Kluun is immers net zo omvangrijk als dat van Houellebecq, al zijn de essays en vooral de poëzie van Kluun stukken diepzinniger van aard dan dat van Houellebecq, maar het ligt niet voor de hand dat iemand die boven de 30 is en voor zijn lol zestien keer per jaar naar Ibiza gaat, op zaterdagavond gaat stappen op de Neude, carnaval viert en met zijn dode oom communiceert via een stereotoren ook in staat is een Houellebecqiaans meesterwerk als De Wereld als Markt en Strijd bij elkaar te marketen en copywriten laat staan het te snappen. We kunnen dus gerust en veilig concluderen dat ook Kluun Michel Houellebecq niet is. Godzijdank.
Neger met kapmes
Vraag onbeantwoord. Waar is Houellebecq? Op Lanzarote? Texel? Ierland? In een Franse banlieue, vermomd als neger met kapmes om veldwerk te verrichten voor een Franse versie van Ik Ali? Komt hij wel naar de Frankfurter Buchmesse? Was hij, vermomd als Aaf Brandt Corstius, op Manuscripta? De antwoorden op deze vragen houden vele duizenden snobs en hipsters al dagen wakker. Vreselijk leed speelt zich af in de slaapkamertjes van zelfbenoemde cultuurpausjes, stinkende rijke uitgevers, BKB-academie leden en zo’n 98 procent van de Franse bevolking die Houellebecq hartgrondig haat omdat hij zomaar beslist niet bestaande problemen als de islamisering van Frankrijk, het burgerlijk hedonisme en de vrouw zoals ze in wezen is namelijk een dom en oppervlakkig sub-humaan wezen benoemt.
Gelukkig weten wij meer. Via de stemmen in het hoofd van Heleen van Royen zijn wij te weten gekomen dat de oplossing van deze verdwijntruc is te vinden in het verzameld werk van Michael Zeeman. Wie alle door Michael Zeeman bij elkaar gejatte boeken achterstevoren leest komt op zes coördinaten uit. Een van deze coördinaten leidt naar Utrecht maar dat was per ongeluk. Deze coördinaten bij elkaar opgeteld leiden naar een plek in het Franse centraal massief. Meer zeggen wij voorlopig niet. Wel geven wij nog enkele tips verpakt in steekwoorden: klein hondje, caissière, hoer, Schopenhauer.
Wij wensen literair Europa veel succes met zoeken. Doe Michel de groeten van ons. Dat zal ‘ie waarderen.
