Stel dat een slungelige puber je huis komt binnenwandelen. Hij heeft lang, vet haar, op zijn ontblote bast heeft hij een stick figure getatoeëerd die zichzelf door het hoofd schiet. Op zijn rug prijkt een enorme middelvinger. Hij vertelt dat hij even de was komt doen. Als hij merkt dat je televisie maar vier kanalen heeft klimt hij een zendpaal in, rommelt er wat mee en even later, gaat hij ongegeneerd op jouw bank een pornootje kijken. Wat doe je?
Het gezin Forney doet niks. Het gezin is namelijk kapot van verdriet. Vader des huizes Paul stamelt een verontwaardigde reactie, maar valt weer terug in zijn depressie en slaap de hele dag op de bank. Oma Madeleine, die het gezin bij elkaar probeert te houden, maakt vriendelijk kennis met de jongen die zichzelf Hesher noemt, en voert hem wat hij maar wil hebben. T.J. – de jongste telg van het gezin – kent hem van school, maar van een vriendschap is geen sprake, met name omdat hij veel jonger is dan Hesher, die bovendien uitblinkt in asociaal gedrag. En daarbij: T.J’s moeder is nog geen maand geleden overleden.
Hesher is de eerste volwaardige film van regisseur Spencer Susser, die ermee een pareltje aflevert. Een tragikomedie zoals ze er maar weinig gemaakt worden. Natuurlijk niet zo briljant als bijvoorbeeld American Beauty, Happiness of een donkerder variant als Fargo, maar toch bijzonder geslaagd. Het is een simpel gegeven: wat gebeurt er met een ontwricht gezin als het wordt opgeschud door een van de meest debiele, maar toch geloofwaardige antihelden ooit? Want dat is precies wat er gebeurt. De Forneys, en met name T.J. lijken verzeild geraakt in een toestand van ellende, massief genoeg om jaren te duren. Om die conditie te doorbreken is een breekijzer nodig, en Hesher is precies dat. Een lompe, onbehouwen, blowende en retegrappige metal-dude die meer verwondering oproept dan antipathie. Een mooie prestatie overigens, van Joseph Gordon-Levitt, die onlangs in Inception een totaal ander karakter neerzette. Ze vormen een prachtige drie-eenheid van misfits: T.J., Hesher en daarnaast het radeloze kassameisje Nicole, waar Nathalie Portman voor tekende. Zij is tevens co-producent van de film.
Het geschatte budget van de film – 7 miljoen dollar – moet voornamelijk besteed zijn aan de topacteurs, want verder is Hesher klein van opzet. Een simpele film die draait op grandioze acteerprestaties en een prachtig verhaal. Geen blockbuster, en voor Portman en Gordon-Levitt waarschijnlijk een tussendoortje, maar wel een droomdebuut. Want om zo’n ongeloofwaardig figuur als Hesher te laten slagen in een film zo beladen als deze moet je heel wat in huis hebben.
De controverse is niet geschuwd, en gelukkig maar. ‘Rated R for disturbing violent behavior, sexual content including graphic dialogue, pervasive language, and drug content – some in the presence of a child.’ Wat is er hilarischer dan een antisociaal die tijdens het avondeten tegen een jongetje zegt dat hij samen met z’n oma moet gaan wandelen, omdat ze anders verkracht kan worden door iemand als de granny-killer, die zijn slachtoffers dan wel niet verkrachtte, maar toch bruut fingerbangde? Bijna niets. Kijken dus.
