De Muur verdwijnt. Waarschijnlijk is het bij de meeste wielerfans nog niet doorgedrongen, maar laat die woorden tot je doordringen. Ze het langzaam tegen jezelf: de Muur verdwijnt. Niemand meer die écht in de voetsporen van Johan Museeuw, Edwig van Hooydonk, Eric Leman of Eddy Merckx kan treden. Geen heroïsche verhalen over de De Muur – Kapelmuur meer. Het fameuze wielertijdschrift zal z’n naam moeten veranderen, of in ieder geval gaan uitleggen. Vlaanderen is in rep en roer. Of valt het allemaal wel mee, ook al ligt nu de finish in Oudenaarde?
De Ronde van Vlaanderen. Ze was uit z’n kluiten gewassen, en niet zo’n beetje ook. Wekenlange voorreportages op de belse TV, maandenlange druk op Tom Boonen, Stijn Devolder en elke andere Vlaming die een beetje hard fietst. Het werd teveel. De Muur werd opnieuw betegeld omdat het nog wel leuk moest blijven. Het gek maken van de Vlaamse wielerfans ging heel erg ver. Na het veldritseizoen, dat ook al totaal buiten proportie in beeld wordt gebracht, werd de gekte uitgerekt tot aan de Ronde. Omloop het Nieuwsblad, alle E3-achtige Vlaanderen copycats en dan uiteindelijk kwam de Ronde zelf. De Hoogmis.
Modernisering is goed
De organisatie van de Ronde heeft daar een einde aan gemaakt. Deels wegens veiligheid (het afsteken werd echt te gevaarlijk), grotendeels wegens commerciële belangen is nu het parcours veranderd. En daarmee hebben ze wellicht ook de hysterische gekte getemperd. Oudenaarde – in beeld gekomen middels een uitgekiende jarenlange PR-campagne, het Centrum van de Ronde van Vlaanderen was een tactische meesterzet – is nu de finishplek. Daar rijden de renners enkele rondjes omheen, met de Patersberg en de Oude Kwaremont als scherprechter. Op deze manier kunnen een heleboel VIP-tenten de Ronde meerdere keren zien langskomen. Bovendien is het de trend om meer en meer parcoursen te maken. Denk bijvoorbeeld aan de koersen in Canada. Dat is een goede ontwikkeling, ook voor de gewone wielerfan. De Ronde van Vlaanderen heeft echter genoeg aantrekkingskracht zonder.
Ja, er zijn goede redenen om de Ronde op zo’n manier te veranderen. Geld verdienen is belangrijk, veiligheid ook. Het blijft toch wringen. De Muur is, ook al was het niet altijd de scherprechter, in de loop der jaren uitgegroeid tot hét symbool van de Ronde van Vlaanderen. Dan kun je wel – terecht – zeggen dat tradities ook maar verzonnen zijn, maar dat maakt die traditie voor vele generaties wielerfans niet minder waar. Vlaanderen ís de Muur. Laat ze rondjes rijden in de Tour, in de Ronde van het Baskenland en in alle andere koersen. Laat ze het wielrennen vooral moderniseren. Dat is goed voor sponsoren én wielerfans. Maar niet bij Vlaanderens mooiste (en die paar andere echte monumenten).
We gaan de Muur missen. Wat Eddy Merckx ook zegt. We zullen er wel aan wennen, maar toch. Het blijft een epische koers, maar het duurt nog een paar jaar voordat het de status mythisch weer mag dragen. Daar moeten nog heel wat Martijn Maaskants, Greg van Avermaets, Boasson-Hagens en Michael Matthews-en overheen voordat het die status weer heeft.
