U realiseert het zich misschien niet, maar het spel ‘Habbo Hotel’ bestaat nog steeds. De pixel-art verzamelplaats voor –hoofdzakelijk- kinderen en jongeren is daarmee een van de vele voorbeelden van spellen-producenten die door het internet en ‘delen’ juist een manier gevonden hebben om geld te verdienen. Wanneer je namelijk het spel ‘in the cloud’ houdt en gratis toegang aanbiedt, houd je de controle zelf. Goed, kraken is vaak wel mogelijk, maar bij dit soort spellen wil je juist zitten waar al je vrienden ook zijn en dan ben je dus toch weer op die centrale plek aangewezen.
De catch is uiteraard dat je snel moet gaan betalen als je naast de gratis inschrijving nog meer wilt, of als je het sneller wilt. De boerderijgames zijn hier het bekendste voorbeeld van, maar andere spellen die (meer) speciaal gericht zijn op kinderen slagen er inmiddels ook in voor vele honderden euro’s uit zakken te kloppen. Echter, dat geld komt natuurlijk ergens vandaan, hoe betaalt zo’n kind dat?!
Lalalalala geld
De hele situatie ‘bewijst’ eens te meer dat jonge ouders –intussen toch een groep die ten minste in de puberjaren al opgroeide met iets van computers- helemaal niet per se goed met computers zijn: het besef van wat er allemaal kan gebeuren komt pas te laat. In de nieuwe digitale wereld ligt nog alles open en moeten ouders nu, net als toen (“Zit je niet te lang achter dat ding?”), bijhouden hoe een kind gebruikt maakt van de computer. Uit de aanvankelijke persberichten sprak een vrij onduidelijk verhaal, waarbij ouders eigenlijk alleen maar werd aangeraden goed op te letten. Het gaat er echter natuurlijk om wáár je op moet letten, alleen iDeal en creditcards is een begin, maar raakt nauwelijks aan het fundament van het probleem.
Uiteindelijk is de kern van het probleem dat, hoewel virtueel, het geld natuurlijk heel echt is. Wanneer de ouders hier al iets te snel aan voorbijgaan, kun je wel nagaan hoe snel dat voor kinderen gaat. Sommige kinderen zijn wellicht zelf al geboren handelaars, maar dat ene jongetje dat handig de helft van de Flippo’s van de rest van de klas weet te vergaren is een heel andere categorie dan deze spellenfabrikanten. Met slinkse psychologische trucs weten ze jongeren en ouderen tot aankopen te verleiden. Trucs met gratis teasers, gratis inschrijving en sneller, mooier en blijvender bouwen in ruil voor credits werken altijd: vaste waarden in de meeste van dit soort spellen. Het wordt, allereerst voor de ouders, tijd om te beseffen dat dit virtuele geld ook heel echt is, en dat ‘pappa en mamma’ ook daarvoor gewoon heel hard moeten werken.
Online ouders
In nadere, meer diepgaande berichtgeving, komen we gelukkig wat duidelijker tips van de onderzoekers tegen. Inderdaad wordt ouders aangeraden zich te verdiepen in de ‘digitale speeltuinen’, je kunt je kinderen niet bijstaan als je niet weet wat er zich afspeelt. Hoe het met de voorgestelde regelgeving moet gaan is de vraag, het wordt er door de internationale verbanden niet makkelijker op deze ook daadwerkelijk te doen gelden, maar het is wellicht –wanneer het om kinderen gaat- een eerste stap. (Wist u trouwens dat heel veel ‘social’ diensten sowieso eigenlijk niet toegankelijk zijn voor jonge kinderen, door Amerikaanse wetten?)
GoudPanda’s, meubi’s, en andere ‘simulacra’ mogen niet verbloemen dat het onderliggend gewoon om echt geld gaat. Uiteindelijk blijft het vreemd dat kinderen blijkbaar “honderden euro’s” kunnen uitgeven, voordat er alarmbellen gaan rinkelen. Nu is het niet helemaal onverklaarbaar natuurlijk: de fabrikanten gebruiken heel slim soms ook betaalnummers en door het inzetten van mobiel en SMS wordt de overdracht van geld nog verder geabstraheerd waardoor de relatie met ‘echt geld’ in onze hersenen al snel vertroebeld. Toch blijft de vraag of we niet gewoon (ook) moeten inzetten op pre-paid abonnementen voor de kinderen en het blokkeren van betaal-nummers. (U heeft toch zeker niet nog steeds een vaste lijn?) Uiteraard kan dat alleen maar wanneer de reden daarvan voor iedereen duidelijk is, scholing is wat vergaand, maar een “geld uitgeven kost geld” campagne zou misschien voor deze ene keer een uitkomst zijn.
