Zomaar een wedstrijd tussen topclub Chivas Guadalajara en Estudiantes, afgelopen zondag. Marco Fabián de la Mora, een van de grootste Mexicaanse voetbaltalenten, scoort drie goals. Feestvreugde alom bij de Chivas. Maar dan doet Fabián iets stoms: na het scoren van zijn tweede doelpunt haalt hij medespeler Medina erbij en ‘viert’ de goal door met een handgebaar te doen alsof hij zijn teamgenoot door het hoofd schiet. Medina laat zich vervolgens naar de grond vallen.
Geschokte reacties alom. De scheidsrechter was al niet van het gebaar gecharmeerd en trakteerde Fabián op de gele kaart, en na afloop van de wedstrijd liet Chivas zelf ook weten niet gediend te zijn van dergelijke “overtredingen van de non-geweldscultuur” in de club. In de media werd vol afschuw geregeerd: Fabián liet zien hoe ver de narcultuur in Mexico doorgedrongen is, en hoe weinig respect er nog is voor de nabestaanden van de duizenden slachtoffers in de sinds 2006 woedende drugsoorlog.
Stickers van kogelgaten
De narcocultuur, manifestaties van de drugshandel en alle daaraan verwante zaken, is al decennialang een welbekend fenomeen in Mexico. Iedere maand komt een buitenlands medium wel weer tot de schokkende ontdekking dat de Mexicaanse jeugd massaal naar narcocorridos luistert, liedjes in de typisch Noord-Mexicaanse stijl (polka-achtige, vrolijke deuntjes) over de daden van drugdealers, maar daaruit blijkt vooral dat journalisten een vrij kort geheugen hebben. De Tigres del Norte, een van de meest verkopende bands uit de Mexicaanse geschiedenis, kwamen begin jaren ’70 al met de ballade Camelia la Tejana (over een paar dat drugs naar de VS smokkelt in de banden van hun auto, maar waarbij de man uiteindelijk wordt vermoord door Camelia, van wie nooit meer iets wordt gehoord). Ook pulpfilms over de levens van bekende drugdealers worden al vele jaren gemaakt, soms zelfs in opdracht van de kartels zelf.
Maar toch werd er geschokt gereageerd op de manier van juichen van Fabián. De Mexicanen hebben nooit een groot probleem gehad met het bestaan van stickers met afbeeldingen van kogelgaten om je auto te pimpen, liedjes over drugsbaron Chapo Guzmán of films waarin talentloze acteurs de bad guys verheerlijken. Maar Fabián overschreed een grens. Een voetballer, een rolpatroon, een voorbeeld voor de jeugd die als viering van een doelpunt een executie imiteert? Nee, dat gaat echt te ver.
Hoeren
Fabiáns actie is een teken aan de wand dat het geweld in Mexico nu zo in alle poriën van de nationale psyche is doorgedrongen, en hoezeer het geweld ‘normaal’ is geworden. Waarschijnlijk had hij er niet eens goed over nagedacht en zag het wel als een leuk, subversief gebaar.
En toegegeven, Fabián doet wel vaker gekke dingen. Eerder dit jaar werd hij uit het nationale elftal geschorst, omdat hij in Ecuador enkele prostituees uit had genodigd op zijn hotelkamer tijdens het toernooi om de Copa América voor onder-22 elftallen.
