Gisteren steeg Feyenoord in de Amsterdamse ArenA boven zichzelf uit. Tot verbazing van vijand en vooral vriend maakten de Rotterdammers het Ajax verdomd lastig en had met twee doelpunten verschil moeten winnen. Minimaal. Dat zoiets niet gebeurde lag vooral aan het onvermogen van Feyenoord om een goal te maken. Kansen waren er genoeg. Toch scoorde men maar één keer. De tegengoal hadden ze ook aan zichzelf te danken, want als er eentje was mee gesprongen met die onzalige Vertongen hadden ze in Rotterdam nu nog dronken van geluk geweest. Na de wedstrijd bleek echter dat het nooit meer goedkomt met de club. Men was na het povere resultaat namelijk tevreden.
Calimero
Na de wedstrijd leken de spelers vooral teleurgesteld. Leken, want alleen Clasie wekte de indruk echt boos te zijn. Die voelde tenminste aan dat men geen punt had gewonnen, maar er vooral twee had verloren. In de nationale pers rolden de spelers over elkaar heen om hun trainer te prijzen. Het was Koeman toch maar mooi gelukt om hen te laten voetballen. En het gelijke spel was daar een fraai bewijs van. Slechts een enkele speler vermelde aarzelend dat een overwinning verdiend was geweest, terwijl blinde woede op zijn plaats was. De kans om af te rekenen met de afgelopen jaren waar het Amsterdamse uitlachen overging in medelijden was nog nooit groter geweest. Feyenoord liet een enorme kans liggen.
Ook de supporters waren blij met het gelijke spel. Zo werden de Rotterdammers gisteren nog opgewacht door honderden supporters om hen toe juichen met de behaalde gelijke stand. Niet dat die fans hen hadden moeten uitfluiten, want de inzet was tijdens die wedstrijd prima. Er had gewoon veel meer ingezeten. Ook werd er tijdens de training van maandag taart uitgedeeld. Calimero was kennelijk blij dat de grote boze Amsterdamse buitenwereld dit keer niet in staat was hem de hersens in te slaan.
Blinde woede
Men heeft nog een lange weg te gaan in Rotterdam. Als er geen blinde woede ontstaat na een dergelijke partij dan snapt men de kern niet. Er moet gewonnen worden als dat kan. En als er niet gewonnen wordt, dan dient men zich diep te schamen. Zonder eten naar bed te gaan. Drie dagen lang chagrijnig te zijn. Uit pure frustratie de kat een schop geven als die om eten vraagt. Een liter wodka gefrustreerd in één teug achterover slaan. Gebeurt dat allemaal niet dan komt het nooit meer goed. Dan blijft men Calimero tegenover de grote boze buitenwereld die Ajax heeft. En dat kan nooit de bedoeling zijn.
