Volgens Geert Wilders moet Nederland de viering van 400 jaar banden met Turkije, gepland voor volgend jaar, afblazen. Want in Turkije zijn de islamisten aan de macht, en dus is Turkije de Grote Vijand. We horen de welbekende grijsgedraaide plaat, gelardeerd met het gebruikelijke selectieve samenraapsel van historische feiten. Je zou er als linkse Gutmensch haast van in de stuip schieten en van de weeromstuit gaan betogen dat die conservatieve, marktknuffelende en feitelijk gewoon tamelijk rechtse Erdogan eigenlijk lang zo gek nog niet is, en de kiezer die hem koos progressief. Laat ik eens niet in die val trappen.
Belastinggeld
Het is ook aanlokkelijk om nu te doen alsof die viering van vierhonderd jaar diplomatieke banden met Turkije van eminent belang is. Dat is een beetje overdreven. Van mij hoeft dat allemaal niet per se, maar het is de normale gang van zaken. In 2012 is het Turkije, eerder waren Marokko (2005), Thailand (2004) en Japan (2000) aan de beurt. Waarom zouden we, nota bene op het allerlaatste moment, een uitzondering maken voor een land waar het halve electoraat (ook dat van de PVV) jaarlijks lowcost het blanke vlees bruint? De voorbereidingen zijn jaren terug al begonnen. Alle standaardprocedures zijn gevolgd, alle lichten zijn op groen gezet, en al die tijd had de PVV de kans aan de bel te trekken. Maar nee, Geert wacht geduldig tot de voorbereidingen zo ver gevorderd zijn dat het hele proces sowieso al bakken met belastinggeld heeft gekost. Want zo kort tevoren, dat scoort zo lekker, publicitair. Geert geeft heel veel om uw stem, beste kiezer, maar uw belastinggeld interesseert hem geen zier.
Geen antwoorden
Toch is dat nog niet het meest veelzeggend. Het meest veelzeggend is dat in de week waarin duidelijk werd dat Nederland in een recessie dreigt te belanden, op het moment dat de eurocrisis zich verdiept en verbreedt, zonder uitzicht op een politieke doorbraak, Geert Wilders zijn tijd als volksvertegenwoordiger besteedt aan het schrijven van een paginagroot opiniestuk… over het vermeende islamofascistische karakter van een bevriend land. Het financiële Armageddon is nakende, alle economische kaartenhuizen donderen in elkaar, en Geert Wilders waarschuwt nog één allerlaatste keer… voor de islam. Het is tekenend voor de mate waarin de PVV steeds nadrukkelijker geen antwoord op de echt urgente vragen van 2011 heeft, of wenst te geven. Als Geert Wilders graag zijn visie op echt relevante problemen met ons had willen delen, dan had hij zijn energie deze week in een heel ander opiniestuk gestoken. Maar echte problemen zijn electoraal gezien glad ijs: wat je ook zegt, het kost altijd stemmen. En Geert geeft dus heel veel om uw stem, beste kiezer. Misschien geeft hij zelfs wel meer om uw stem dan om uw toekomst. Maar laat ik niet op voorhand te wantrouwend zijn. Hij bedoelt het vast goed.
In 2013 is Rusland aan de beurt voor de feestelijke herdenking van 400 jaar diplomatieke banden. Denkend aan Alexander Litvinenko en Anna Politovskaja ben ik benieuwd of we de PVV dan ook horen, als erkend voorvechters van vrijheid van meningsuiting, democratie, en eerlijke verkiezingen.
