Jasper is een twintigjarige Lifestyle&Design-student aan de Willem de Kooning Academie. Hij ziet blogs als een soort Facebook, maar dan voor mensen die een passie hebben voor mode en kunst. Waar de passies bij andere mensen volgens Jasper nog wel eens ontbreekt, stroomt het bij hem uit al zijn poriën. Op de meest onverwachtse plekken vindt hij inspiratie voor zijn rebelse looks, maar hij vindt vooral dat iedereen moet dragen wat hij of zij zelf wil, dat is het allerbelangrijkst.
‘Het meest onderschatte in de modewereld is eigenheid’, zegt Jasper aan het eind van ons gesprek, maar het afgelopen uur bleek dat wel de rode draad in zijn hele verhaal. Het is aan hem te zien dat hij het echt meent, en hij legt het uit. ‘Iedereen moet dragen wat-ie wil, en doen wat-ie wil. Wat ik echt belachelijk vind, zijn die lijstjes in de ELLE, waarin staat wat nog wel kan en wat niet meer. Hoezo ga jij bepalen hoe iemand eruit ziet? Trini and Susannah, zelfde verhaal. Laat die mensen lekker lopen hoe ze erbij lopen, als zij daar gelukkig van worden. Iedereen moet zijn ding blijven doen, en alles niet zo serieus nemen, hou er vooral gewoon plezier in.’
Dat sommige mensen voor anderen willen bepalen wat zij dragen, is voor Jasper duidelijk een doorn in het oog. Van hem mogen alle grenzen weg, ook de grenzen die uitmaken dat een kledingstuk voor mannen is, of juist voor vrouwen. ‘De helft van m’n kleding is vrouwenkleding.’ Dat heeft gedeeltelijk te maken met zijn postuur; voor zo’n slank lijf zouden veel vrouwen een moord doen. Vrouwenkleding past Jasper beter, omdat kleding voor mannen vaak te groot is.
Maar de belangrijkste reden dat hij af en toe snuffelt in de vrouwenrekken is dat hij zich door niets wil laten begrenzen als het om zijn passie voor mode gaat. ‘Wie bepaalt sowieso of een kledingstuk mannelijk of vrouwelijk is? Bij winkels als Weekday en American Apparel, is dat hele ‘genderding’ gewoon weg, net zoals bij Monki.’ Volgens Jasper worden de grenzen tussen mannen- en vrouwenkleding in de toekomst steeds vager. ‘Je ziet het al bij de skinnyjeans, die eigenlijk voor vrouwen was.’
Jasper zijn stijl omschrijft hij zelf als ‘rebels’. ‘Dat rebelse fascineert me echt. Ik vind ook de krakersbeweging en punkscene erg interessant. Uit subculturen als deze haalt hij dan ook veel inspiratie. ‘Ik vind bijvoorbeeld gothics erg interessant. Terwijl ik zelf niet direct dingen draag die gothics ook zouden dragen, zoals plateauzolen, haal ik er wel stukken uit die ik interessant vind. Lakleer, bijvoorbeeld, vind ik een heel mooi product.’ Ook het duistere van gothics neemt Jasper mee in zijn blog, waarvan de achtergrond in beslag wordt genomen door een foto van een kerkhof. Onder één van zijn posts legde Jasper zijn fascinatie met één zin uit: ‘I like to dress up as if i’m attending a funeral’.
Eén naam die tijdens ons gesprek meerdere malen naar voren komt is die van Hedi Slimane, oud-ontwerper bij Dior Homme. Hij fotografeert indie bands en is voor Jasper een grote inspiratiebron. ‘Hij vat mijn stijl samen. Hedi Slimane fotografeert heel rauw, er staat soms maar een half hoofd op de foto, maar dat maakt niet uit. Ik houd niet van te mooi en te perfect, ik houd van imperfect en het randje tussen niet en wel mooi.’
Boven alles laat Jasper zich inspireren door kunst, in de breedste zin van het woord. ‘Mode zie ik niet als kleding, maar als kunst. Er is een verschil tussen mode en kleding. Hussein Chalayan, bijvoorbeeld, creëert echt kunst door mode. Laat ik het zo zeggen: ik vind het kunstaspect aan mode veel interessanter dan de kleding.’ Eén vergelijking maakt mij gelijk duidelijk wanneer kleding gewoon kleding is, en wanneer we het kunst mogen noemen. ‘Kleding is kunst als het ook aan de muur gespijkerd iets is waar je naar kan blijven kijken. Een uiting van de emotie van de ontwerper.’
In de toekomst ziet Jasper zich graag als artdirector of hoofdredacteur bij een tijdschrift. ‘Ik heb een enorme passie en die wil ik kunnen doorvoeren in een tijdschrift. Ik wil erover waken dat de passie blijft. ‘Bij sommige tijdschriften zie ik soms zo’n gebrek aan passie. Acne Paper en Dust Magazine zijn wel echt geweldig, dat zijn echt bladen waar met passie aan is gewerkt. Dat zie je aan de interviews, aan de foto’s.. Ik ben dan wel bereid om meer te betalen voor zo’n blad waar met passie aan is gewerkt en waar jonge mensen de kans krijgen om te laten zien wat ze kunnen.’
Jasper’s interesse in en kennis over mode lijkt never ending, en hij staat voor waarin gelooft: dat de maatschappij er mooier uit zou zien als iedereen zich kleedde zoals hij of zij het zelf wil.
Ben je hartstikke nieuwsgierig geworden naar Jasper, kijk dan op zijn blog: http://100grams.blogspot.com/ Daar zie je zijn outfits, lees je meer over zijn passie en vind je de blogs die Jasper zelf volgt.
