Een halve eeuw geleden veroverde Youp van ‘t Hek al liftend de wereld. Hij begroette voorbijgangers met een open blik en opgestoken duim. Wie doorreed kon de vinger krijgen. Het bracht hem in Parijs, waar hij geraakt werd door een piepklein meesterwerkje van Cézanne. Youp besloot de wereld lachend te verbeteren. Te beginnen bij het bier. Nu, vijftig jaar later, is Youp geworden wat hij zo verafschuwde: een Buckler biertje. Youp van ‘t Hek is een risicoloos, verschraald, alcoholarm vochtvasthoudertje geworden.
Zielige negenjarige negertjes
Tegenwoordig neemt Youp het op voor een zielig negenjarig negertje. Want wie is er tegen zielige negenjarige negertjes? Niemand. Toch moeten zielige negertjes regelmatig terug naar het land van herkomst. In dit geval komt dat volgens Youp door ‘bange bejaarden die er een naar benauwd rechts landje’ van hebben gemaakt. Als hem gevraagd wordt in actie te komen voor het zielige negertje, antwoordt Youp dat hij liever actie voert vanuit de krant. Hij bedoelt vanuit zijn rijk gestoffeerde studeerkamer in zijn warmgestookte grachtenpand.
Zo is de Youp van ‘t Hek van 2011. In zijn zoveelste conference roept hij voor de zoveelste keer tegen een zaal vol bejaarden dat ze geen saaie burgerlullen mogen worden. “Pak godverdomme je lief weer eens beet en voel dat je leeft”, tiert hij op het podium. Enkele uren daarvoor lag de zelfbenoemde romanticus nog zijn midlifecrisis af te reageren op de vrouw van een Bredase tandarts. Zijn vleesgeworden penopauze jeukt er tijdens de voorstelling nog van. Als krabsalade, inderdaad.
TSJAKKAA
Youp is ook enorm tegen zelfverrijkers. Daar schrijft hij dan stukjes over. Koddige vergelijking hier, krachttermpje daar, moraliserend alineaatje ertussen en.. TSJAKKAA! Weer een invulcolumn af. Zodra de pepernoten in de schappen liggen ramt de uitgever een nietje door de velletjes, en.. KASSA! Met de opbrengst van een boekje kan Youp tien helpdesks een jaar lang in de lucht houden.
Laatste dag
Youp, lieverd, stop er toch mee! Stap eruit nu het nog kan. Leef niet alsof het je laatste dag is, zórg dat het je laatste dag is. Anders sta je komende zomer opnieuw langs de weg met je duim omhoog. Je lift arriveert om half vier, precies zoals in de brochure van Stoma Travel stond aangegeven. Bij het instappen steek je je middelvinger op naar de chauffeur. Niemand weet zo feilloos waar zijn publiek om moet lachen als jij. Samen met je vrouw schuifel je dan in de schaduw van het Louvre naar Musee d’Orsay. Je loopt rechtstreeks naar De Appels van Cézanne. Je doet alsof je schrikt en zegt tegen je vrouw: “Kijk Deb, wat prachtig, dat schilderijtje. Had jij ooit kunnen denken dat hier zo’n prachtig schilderijtje zou hangen? Dat jij vandaag een meesterwerkje tegen zou komen in zo’n haast obscuur museum?” Debby knijpt zachtjes in je hand, glimlacht naar je en antwoordt: “Nee Youpie. Dat kan alleen met zo’n avonturier als jij.”
