De waarheid is dat de komst van de antipsychotica in de jaren vijftig de psychiatrie en het leven van psychotische patiënten humaniseerde en hen verloste van extreme angsten, hallucinaties en bewegingsstoornissen. Dat schrijft Cees Renckens, bestuurslid van de Vereniging tegen de Kwakzalverij in een reactie op het opiniestuk van homeopaat Morssink.
Ik heb in mijn leven al heel wat verhalen van homeopaten gelezen en weet dat zij – bij gebrek aan bewijs voor de werkzaamheid van hun dwaalleer – graag mogen uitvallen naar de reguliere geneeskunde en daarbij zeer selectief citerend uit vaak ook nog troebele bron volledig de mist ingaan. Normaliter ga ik daarna over tot de orde van de dag, maar deze keer heeft vk.nl verzuimd enig antecedentenonderzoek te doen. Vandaar dat mijnerzijds een reactie niet kan uitblijven.
Antipsychiatrie
Het verhaal van klassiek homeopaat Morssink lezend gaan mijn gedachten terug naar de jaren ’60 toen de antipsychiatrie ontstond met auteurs als de Brit Laing en zijn Nederlandse pupil Foudraine, die een bestseller schreef ‘Wie is van hout?’ rond zijn zogenaamde succesvolle psychotherapeutische behandeling van een schizofrene man, waarbij onvermeld bleef dat deze zijn leven niet lang na afsluiten van die behandeling zelf beëindigde.
De antipsychiatrie heeft veel schade aangericht, veel ernstige zieke mensen werden toen onderbehandeld en de elektroshock werd afgeschaft. De waarheid is dat de komst van de antipsychotica in de jaren ’50 de psychiatrie en het leven van psychotische patiënten humaniseerde en hen verloste van extreme angsten, hallucinaties, bewegingsstoornissen et cetera.
Doorbraak
James Le Fanu, auteur van het fraaie The Rise and Fall of Modern Medicine(1999), noemde de komst van chloorpromazine in 1952 een van de twaalf grote doorbraken in de geneeskunde van de tweede helft van de vorige eeuw en terecht.
Hiermee is Morssink volledig onbekend en hij concentreert zich op bijwerkingen en beperkte werkzaamheid zonder de enorme betekenis van die medicatie te erkennen. De feiten en feitjes die Morssink uit het boek van Whitaker citeert doen niets af aan deze waarheid, die door vrijwel geen serieuze psychiater wordt betwijfeld.
Gek
Morssink is daarmee kennelijk onbekend en durft dan toch zo’n stuk te schrijven. Is dat niet vreemd? Nee, hoor: van iemand die denkt dat schokschuddend verdunde keukenzoutoplossing (‘Natrium muriaticum D 10’) een krachtig effect kan bewerkstelligen kon je eigenlijk niets beters verwachten. Wie is hier nu gek?
C.N.M.Renckens is bestuurslid van de Vereniging tegen de Kwakzalverij.
Dit stuk verscheen eerder bij De Volkskrant
