Volgens Huub Bellemakers, dinsdag op DeJaap, is het ‘bizar’ dat we in Nederland met z’n allen de Amerikaanse voorverkiezingen op de voet volgen. Hij had zich verbaasd over hoe ‘Tout Twitter’ de avond tevoren bij het event van BKB in de Melkweg was geweest. Natuurlijk is de belangrijkste reden dat velen van ons het Amerikaanse spektakel volgen vooral de sensatie; bij een auto ongeluk staat er in tegengestelde richting ook een file van kijkers. Toch is het kortzichtig om de Amerikaanse voorverkiezingen als irrelevant weg te zetten. Ook wat er gebeurt in de zaaltjes achteraf in onbeduidende staatjes, is van belang voor alle Nederlanders.
Macht
Volgens Bellemakers is de macht van een Amerikaanse president dankzij de vele checks and balances erg beperkt. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar eigenlijk vooral als het om interne aangelegenheden gaat. Waar de binnenlandse politiek primair bepaald wordt door het Congres, is het de president die als Commander in Chief de touwtjes in handen heeft als het gaat om buitenlands beleid en oorlogsvoering. Hoewel het Congres daar nauwelijks inspraak in had, besloot president Obama in zijn eerste termijn om Osama bin-Laden te liquideren binnen de landsgrenzen van bondgenoot Pakistan, zonder dat de Pakistaanse regering daar van wist. Bovendien leverde hij op eigen initiatief militaire steun aan een burgeroorlog in Libië en besloot hij Anwar al-Awlaki, een Amerikaanse staatsburger, zonder proces te laten liquideren in Yemen op verdenking van terrorisme.
De komende Amerikaanse president zal moeten bepalen of de westerse wereld een oorlog tegen Iran moet voeren, tenzij president Obama nog dit jaar besluit aan te vallen. Wie er bij dat besluit de macht in handen heeft zal van grote invloed zijn op dat besluit en daarmee op de stabiliteit in het Midden-Oosten en de rest van de wereld. Ook binnen de Republikeinse voorverkiezingen bestaan daarover grote verschillen. President Ron Paul zal zeker geen oorlog beginnen, president Romney zal het als een acceptabel laatste redmiddel zien en president Gingrich zal niets liever doen dan het hele Midden-Oosten, behalve Israël natuurlijk, platgooien. Hoezo een irrelevante verkiezingsstrijd? Van wie de gewestelijke afvaardiging op een CDA-congres wordt gaat Nederland (met dank aan ijzeren partijdiscipline) niets merken, maar van wie de Republikeinse voorverkiezingen wint zeker wel.
Rationalisatie
Het is een rationalisatie voor mensen die vooral op het spektakel af zijn gekomen, maar dat maakt het niet minder waar. In ons dagelijks leven worden we constant door alle facetten van de Amerikaanse samenleving beïnvloedt. Zoals Bertine Moenaff terecht stelde in haar column tijdens de President’s Night Kick Off van BKB: “Als Amerika rouwt om Whitney Houston, dan rouwen wij mee”. Hoezeer veel Nederlanders dat misschien niet willen accepteren, ‘Amerikaanse toestanden’ zijn in Nederland aan de orde van de dag en ook op politiek vlak leven we in een staat van symbiose. Niet voor niets stelt een kwakkelende PvdA juist in deze periode voor om in te toekomst ook maar voorverkiezingen te organiseren voor het lijsttrekkerschap.
Politieke junkies volgen de Amerikaanse verkiezingen omdat alles er in zit. De één kijkt voor zijn dagelijkse portie intrige en spektakel een slechte soap, de ander volgt de electorale perikelen vanaf de andere kant van de Atlantische Oceaan. Het verschil tussen die twee is echter dat Ridge Forrester geen oorlog kan beginnen, waar Mitt Romney dat wellicht wel kan en gaat. Het is daarom onverstandig en kortzichtig om de Amerikaanse voorverkiezingen weg te zetten als irrelevant voor Nederland. Wellicht dat het echter ook nuttig is als Bellemakers wat vaker over de Duitse minister van financiën zou schrijven.
Adriaan Andringa is hoofdredacteur van de WarRoom en zal tot de presidentsverkiezingen in 2012 regelmatig verslag doen van het Amerikaanse politieke schouwspel.
