Fan-tas-tisch artikel in NRC Handelsblad gisterenmiddag van bilingual poet Nikki Dekker. Op de opiniepagina’s betoogde zij terecht dat ‘indianen’ geen fabelwezens zijn, zoals elfjes of reuzen. “Het is een denigrerende verzamelnaam voor een door genocide uitgeroeid volk.” Dit alles natuurlijk naar aanleiding van het weerzinwekkende optreden van Joan Franka op het Nationaal Songfestival vorige week. Vanmiddag ga ik aangifte doen tegen John de Mol en Cornald Maas.
Zangeres Joan Franka kan er vermoedelijk weinig aan doen. Ze is jong, beziet de wereld die op haar afkomt door twee grote – en overigens prachtige – naïeve kijkers. Ik duid het haar niet euvel, deze lieve schat is gevangen in de klauwen van iets wat veel gevaarlijker is. Franka is namelijk een speelbal in een kapitalisties systeem onder leiding van televisietsaar John de Mol die zoals u weet uitsluitend gericht is op winstmaksimalisatie. Over de rug van de trotse native American heen, mind you. Gelukkig heeft de Vereniging Real Indian Nation (Steungroep voor Indianen), uit Roosendaal mij doen inzien hoe fout dit alles is. Voorzitter A.J.C.M. de Jongh en bestuurlid mevrouw J.C.M.J. Brosens hebben mij de ogen geopend.
De geschiedenis van mijn racisme
Och, wat was ik naïef toen ik als knaap cowboytje & indiaantje speelde. Dat is tegelijkertijd ook de Geschiedenis van mijn Racisme. Waarom speelde ik altijd de cowboy en nooit de indiaan? Een gevolg van het koloniale denken dat mij als knaap in de jaren tachtig op de lagere school met de paplepel werd ingegoten? De beschaafde Blanke die superieur is aan de verwilderde Roodhuid, was dat er toen al diep ingesleten?
Sowieso, de jaren tachtig. Ik roep u het misselijkmakende nummer ‘Walk like an Egyptian’ van haatmeidengroep The Bangles in herinnering. Achteraf bekeken een walgelijke stereotypering van de Egyptenaar. De Egyptenaren waren geen met spastische bewegingen rondlopend volk. Terwijl de voorouders van The Bangles nog met een stokje in hun eigen fecaliën zaten te roeren bouwde het volk van de farao’s wereldwonderen. Die verderfelijke stereotypering van The Bangles werd echter voortdurend gepromoot door ‘radiolegendes’ als Wessel van Diepen en Jeroen van Inkel. Waarom heb ik toen niet in de spiegel gekeken, conformeerde ik mij klakkeloos aan de FM-haat die via de transistorradio door mijn jongenskamer schalde? Weet u het nog, ‘Y.M.C.A.’ van The Village People? Wat doet die Indiaan daar? Zit de fascist wellicht in ons allemaal? Het is om te kotsen.
Cornald Maas, Hogepriester van de Haat
Indianen zijn kwetsbaar. Daarom stoort het mij enorm dat Songfestival-pleitbezorger Cornald Maas nog steeds geen afstand neemt van deze Hoogmis van de Haat, Racisme en Intolerantie. Daarom stoort het mij enorm dat er in de samenleving en politiek Den Haag geen enkele reactie te beluisteren valt op het meer dan uitstekende artikel van Nikki Dekker. Het stoort mij vóóral dat dit land van moraliserende kaaskoppen plotsklaps collectief wegkijkt terwijl een hele bevolkingsgroep in de hoek wordt gezet. Indianen kunnen meer dan op een trommel slaan en een leuk dansje maken. Iets zegt mij dat de ophef groter was geweest wanneer zangeres Franka zich had laten begeleiden door een groep orthodoxe joden die vrolijk dansend op hun klarinet bliezen. Het land – en wellicht zelfs Europa – zou te klein zijn geweest.
Maar ik weiger weg te kijken. Ik trek nu een streep in het zand; basta! Daarom zal ik vanmiddag aangifte doen tegen de Hogepriesters van de Haat John de Mol en Cornald Maas wegens groepsbelediging, racisme en aanzetten tot haat. Ik weet mij gesteund door Chief Sitting Bull, Chief Geronimo en Chief Black Hawk.
Wir klagen an.
