Klein probleempje aan de UvA: de opleiding Notarieel Recht is gewogen en te licht bevonden door de organisatie die de kwaliteit van ons wetenschappelijk onderwijs waarborgt, NVAO. Het wordt allemaal in keurige academische taal verpakt, maar het oordeel is feitelijk tamelijk vernietigend: de NVAO zegt ‘niet te kunnen zien’ of studenten notarieel recht aan het einde van hun bacheloropleiding alle academische basisvaardigheden wel beheersen. In concreto: studenten leren niet hoe ze een onderbouwd betoog op moeten zetten. Althans, misschien leren ze het wel, maar het wordt niet getoetst. Bizar: leren spreken en schrijven is leren denken. Je kan nog zoveel weten, pas als je in staat bent je gedachten te ordenen in een wat langer verhaal begint het echt ergens op te lijken, qua denkniveau.
Kern van het probleem: er zijn veel te veel studenten, en te weinig docenten. De werkdruk is te hoog, en dus heeft men maar bezuinigd op begeleidingstijd. Dat betekent: meer tentamens, minder werkstukken, en geen scriptie. Hoe het kan dat je in Nederland een wetenschappelijke opleiding kan afronden zonder een scriptie te schrijven is een raadsel: faculteit noch universiteit zou dit toe moeten staan. Het is nog veel erger: Studenten mogen kiezen: een intensieve opleidingsvariant, en de minder intensieve variant. Die laatste scheelt iedereen tijd, dus waar doen we moeilijk over. Kunnen de studenten meer zuipen bijbaantjes nemen tijd besteden aan zelfstudie, en hoeft de universiteit geen extra personeel aan te nemen om al die colleges te geven. Dat je dan vervolgens een stuk minder leert, ach, wie maalt daar eigenlijk om? Niemand, toch? De NVAO goddank wel.
De faculteit der rechten heeft nu een ‘herstelplan‘ opgesteld om te voorkomen dat de opleiding straks écht de accreditatie verliest (en daarmee opgeheven wordt). Het herstelplan behelst, let wel, aanpassingen aan de toetsing van één vak én de invoering van een bacheloressay. Van vijf (VIJF!) ECTS. Dat is welgeteld 140 uur. Dat betekent de facto dat de opleiding nog steeds vrij weinig energie steekt in het onderwijzen van schrijfvaardigheden, maar de studenten er nu wel op afrekent. Toegegeven, het is een beginnetje, maar wel een heel mager beginnetje. Het zijn niet de vele onderzoeks- en schrijfopdrachten die de NVAO had geadviseerd in te voeren in het tweede en derde jaar. Het is ook geen oplossing voor de kern van het probleem: het schreeuwende tekort aan personeel. De UvA heeft eerder dit jaar een voorzichtig begin gemaakt met het investeren in extra personeel, maar van de NVAO mag dat best met een beetje meer enthousiasme.
Een goede opleiding kost geld. Het is jammer dat bij sommige opleidingen de accreditatieorganisatie er aan te pas moet komen om dat belletje echt te laten rinkelen.
