Komt die, gedicht
Een wit shirt onder je overhemd,
half hangend uit je broek.
Voor middelmatigheid bestemd,
schuilen in de rechtse hoek.
Je rijdt een Honda Civic’96, vier cilinder,
net zo lullig als je schoenen van plastic.
En met de seks gaat het ook wat minder:
niemand wil een zure kantoorpik.
Je bent de antiheld die er nooit bij hoort,
en met zijn cynisme wreed,
ons kortzichtig sprookje ruw verstoort
door te poeren in maatschappelijk leed.
En naïevelingen opjut
door in sarcasme uit te blinken.
‘Ga eens deaud jij linkse trut,
voor ik je woonbootje laat zinken’.
Rot toch op met fatsoen en respect.
Er is niks mis met scherp schieten,
op huichelachtig intellect.
Zien lijden is genieten.
Dus zul je met wrede spot,
hakken met de botte bijl.
En waant je dan voor even God
in je stukje op Geen Stijl.
Stond je met voetbal altijd langs de lijn,
of was je aan de dikke kant?
Ben je daarom zo vilein,
of is er nog iets anders aan de hand?
Moest je dagelijks gepest ontberen,
kreeg je van je pa vaak klappen,
droeg je altijd de verkeerde kleren,
nooit in staat je noodlot te ontsnappen?
En doet het leven nu nog pijn?
Dan doet een Dumpert filmpje je beseffen,
dat er altijd nog grotere losers zijn,
die jouw triestheid overtreffen.
Je jongensdromen in duigen,
verprutste kansen, en jaar na jaar
je door anderen uit laten zuigen.
Je stond er bij en keek er naar.
Voor een onbeduidend leven geboren,
en waardering werd je nooit gegeven.
Je zult alleen bij de outcasts horen,
maar juist dat heb je als deugd verheven.
Hipsters haten, babyboomers bashen, Hitchens aanhalen
Nodeloos kwetsen, slachtoffertje kiezen,
dus iedereen met idealen.
Want jij hebt toch niets te verliezen.
Maar staat er ergens een paarse broek te oreren,
Met superioriteitswaan over duurzaam ondernemen,
dan zal jij hem het verschil eens leren
tussen echte shit en luxe problemen.
‘Gast, hou toch je hypocriete bek,
en loop niet zo te janken,
als ik die roze bril van je kop af trek.’
+1. We willen je graag bedanken.
Want je bent zo lekker drastisch
als je ons ervan gaat doordrenken,
dat we niet zo nobel en fantastisch
zijn als we zelf vaak denken.
Dus kom maar op met je gedonder,
de gekkies beginnen al te zweten,
want we kunnen gewoon niet zonder
jou, ons amorele geweten.
Maar ook jij maakt je dagelijks zorgen,
over ellende waar je hart van breekt,
ook al hou je dat verborgen
doordat je stoerheid faked.
Dus nadat je dit gedicht hebt gelezen,
-1, krom en incompetent,
zal ik toch je hate comment niet vrezen,
omdat ik weet dat je een hele lieve lutser bent.
