Het was notabene het CDA – met ‘De Deur’ en ‘Het Congres’ – dat als eerste definitief de muur doorbrak: ook interne partij-aangelegenheden zijn nu een media-circus waard. Ongetwijfeld koren op de molen van (cq. “een rokende schoorsteen voor”) opinieboeren als Maurice de Hond, maar vreemd is het wel. Hingen normaal gesproken alleen journalisten en enkele geïnteresseerde partijleden aan de lippen van de sprekers bij een congres: nu moet iedereen mee doen. Dit is ten dele het gevolg van een onbegrip van het idee ‘sociale media’. Immers, dat je nu veel mensen kunt bereiken wil niet zeggen dat je ook al die mensen móet bereiken.
Toekomst
Bij Groenlinks barstten de feestelijkheden pas echt los, onder de slogan “toekomst” – Welke partij, minus de SGP, heeft daar nu geen zin in? – werden traditionele- en sociale media gepaaid om aandacht te geven aan een interne partij-aangelegenheid. Je kunt het ook het ideologisch failliet van een partij noemen. De marketeer die je heeft uitgelegd dat je je partij-ideologie vooral moet ‘crowdsourcen‘ naar alle mensen, dus ook buiten je partij.
Tekenend is dat de PvdA het helemaal bont maakt: die zetten een hele TV-show neer, met een heus “lijsttrekkers-debat” om de eigen voorzitter te kiezen. Kan men al vast een beetje peilen wie er goed ligt bij de mogelijke kiezers. Pure indoctrinatie van de eigen leden, die uiteindelijk nog wel laatste stem hebben. “Helaas!”, hoor je Diederik Samsom bijna denken. Het liefst had men de arbeiderspartij helemaal aan de waan van de dag over gelaten. Je zou bijna terugverlangen naar Cohen. Nu al. Die was tenminste nog vanuit een vreemd ideologisch denken aangetrokken, wars van de landelijke publieke opinie. Bleek toch ineens Nederland niet gelijk aan Amsterdam en geen zin te hebben in iemand die het in de hoofdstad altijd zo aardig deed.
Televisiedebat
De VARA speelt hier een apart dubbelspel. Aan de ene kant is het wel begrijpelijk, de VARA kan ook wel een beetje trendwatchen en ziet dat interne partijaangelegenheden overal op belangstelling kunnen rekenen. Maar het blijft ook wel erg die bijna kaalgeplukte haan die de laatste rode veren nog eens moet tentoonspreiden. Daags na “het PvdA debat” mocht Timmermans nog eens zijn zegje komen doen. Heb je net een avondje rood vuurwerk mogen aanschouwen, krijg je de avond erop weer een VARA-proof rood fenomeen voor je kiezen. Er zit natuurlijk een knop op die TV, maar het blijft op zijn minst toch vreemd dat omroepen van interne verkiezingen een publiek schouwspel menen te moeten maken. En wij consumeren dat ook allemaal genoeglijk. Achteraf is dan straks natuurlijk “de verkeerde” gekozen en komt de realisatie dat wij er eigenlijk niet zoveel over te zeggen hadden.
