Binnenkort is het tien jaar geleden dat Volkert van der Graaf Pim Fortuyn in koelen bloede van het leven beroofde en het hele land in rouw dompelde. Speciaal voor die gelegenheid schreef Bim de Wie, columnist en schrijver in diverse ter zake doende media, op uw kosten het toneelstuk ‘Rosenmöller ontmoet Van der G.’, dat op zes mei in premiere zal gaan. Geduchte concurrentie dus voor Theodor Holman‘s Breivik ontmoet Wilders. De Wie gaf speciaal voor dit blog een exclusief interview. Een openhartige dialoog over moraal en ideologie.
Wat dacht je toen je hoorde van de moord op Fortuyn?
“Op het moment dat het gebeurde was ik in Italië. Ik las wel de Nederlandse kranten op het internet. Het werd snel duidelijk dat Van der G. zich baseert op gedachtegoed vergelijkbaar aan dat van Rosenmöller. Ik ben me er nog eens in gaan verdiepen, en ik moet zeggen dat ik er erg van onder de indruk ben.”
Vind je het een zinvolle manier van kijken?
“Ik raakte enorm onder de indruk van zijn analyse. Nu hadden we deze moordenaar, en die had een politicus vermoord. Het spijt me erg, maar ik vind dat waanzinnig interessant. Hier zie je iemand die min of meer denkt zoals ik. Ik voel me verwant met Van de G.. En daar schaam ik me ook niet voor. En toch heeft die een totaal andere beslissing genomen. Dat is een interessant conflict. Ik kwam er al heel snel achter dat Rosenmöller geen zak te maken heeft met dat vermoorden van Fortuyn. Maar ik neem aan dat de analyse van Van der G. ook ongeveer de analyse van Rosenmöller is. Hoe komt het dan dat Rosenmöller zo’n andere methode hanteert? Dat leek me een aardige tegenstelling die aan de orde zou gekomen zijn als die twee elkaar ontmoet gehad zouden hebben.”
Wat maakt dat ze voor andere wegen kiezen?
“Kijk, Rosenmöller is im letzten Ende democraat. Van der G. is daaraan voorbij. Rosenmöller is geneigd, dat zag je ook in zijn politiek, tot compromissen. Hij kan zich schikken. En daarbij komt: hij probeert het via de politiek op te lossen. En niet via oorlog. Van der G. is er ook maanden onafgebroken mee bezig geweest. Als een schaker. Alles wat hij doet heeft een grote coherentie. Dat vind ik het meest eng aan hem. Hij is een hoog ontwikkelde, zeer intelligente autist. Hij heeft geen empathie.”
Anders dan Rosenmöller?
“Absoluut. Ik vind Rosenmöller ook nog te rechts. Dat meen ik echt. Met name zijn sociaal-economische programma. Hij is een idealist. Hij wil iets. Ik sta dichter bij Van der G.. Hoewel Van der G. uiteindelijk ook kapot gegaan is door zijn eigen idealisme.”
Wat is de vraag van Van der G.?
“De kernvraag van Van der G. aan Rosenmöller is: ‘Hoe ver bent u bereid te gaan? Als u ook dit vindt, dan moet u dat toch ook doen?’ Rosenmöller zegt dan: ‘Denk je dat ik gek ben? Er zijn grenzen aan idealen.”
Waar gaat het je om in dit stuk?
“Het gaat mij er alleen om om die twee visies van Van der G. en Rosenmöller op een serieuze manier bij elkaar te brengen. Een van de dingen waaraan ik me echt erger is dat de kritiek op Rosenmöller echt absurde vormen heeft aangenomen. Namelijk om niets meer serieus te nemen van die man. Ook vanwege die continue onderschatting van waar Rosenmöller voor staat, wilde ik eens een keer een discussie op niveau laten plaatsvinden tussen Rosenmöller en Van der G.”
Waar sta je zelf in dit gesprek?
“Ik kies voor Rosenmöller, omdat ik geloof in de democratie. Al ben ik het eens met de analyse van Van der G.. Maar uiteindelijk beschermt de democratie ons.”
Miko Flohr feliciteert Theodor Holman overigens van harte met zijn nieuwe toneelstuk “Breivik ontmoet Wilders”, dat volgende week in de Balie in premiere zal gaan, en met zijn schitterende * kuch * interview op De Dagelijkse Standaard waaruit hier rijkelijk geciteerd wordt.
