Het blijft lastig voor de Republikeinen: geschikte vrouwen op geschikte plekken in de politiek zetten om vrouwelijke kiezers aan te trekken. Nadat Sarah Palin in een interview met Katie Couric uit de doeken deed dat haar belangrijkste kerncompetentie op het gebied van buitenlands beleid bestond uit haar gouverneurschap van Alaska – omdat die staat tussen Rusland en Canada in ligt uiteraard – en nadat Michelle Bachmann opriep tot het sluiten van een niet bestaande ambassade in Teheran, is het wachten op een Republikeinse vrouw die het stokje kan overnemen zonder al te hard op haar snufferd te gaan. Schoolvoorbeeld van dat het toch mogelijk is om een vrouwelijke Republikein te zijn én serieus over te komen naar het publiek, is oud Secretary of State Condoleezza Rice. Zij haalt voorlopig echter haar neus op voor een terugkeer in de politiek.
Het zingt al een tijdje rond op Amerikaanse blogs dat Condoleeza Rice misschien wel de perfecte kandidaat zou zijn voor het vice-presidentschap namens de Republikeinen dit najaar. Daar valt zeker wat voor te zeggen. Ondanks dat ze vier jaar lang het buitengewoon impopulaire buitenlandbeleid van president Bush uitvoerde en daarbij weinig blijk gaf van een eigen mening of invulling, beschikt ze over een indrukwekkende academische en politieke carrière en bezit ze bovendien twee belangrijke attributen die van groot belang zijn voor het Republikeinse ticket: African-American zijn en haar lidmaatschap van het vrouwelijk geslacht.
Lesgeven
Des te treuriger voor de Republikeinen dat Condoleezza liever les blijft gever aan Stanford University, dan dat ze vice-president wordt. Dinsdag meldde ze doodleuk op FOX News dat “we het beter in een andere hoek kunnen zoeken en iemand moeten vinden die er echt op zit te wachten”. Rice voelt zich meer thuis in de beleidskant van de politiek. Met andere woorden: ze wil er best nog eens over nadenken om plaats te nemen op een prominente plek in een nieuwe regering, maar voor de nominatie moet de Republikeinse partij toch echt iemand anders zoeken.
Die klap kan wel eens groter zijn dan op eerste hand het geval lijkt. Waar Romney inmiddels toch echt de andere Republikeinse kandidaten ver achter zich aan het laten is, slaagt hij er nog steeds niet echt in om veel enthousiasme los te maken bij kiezers. Om ziel in zijn campagne te krijgen zal hij veel kracht moeten putten uit een vice-president to be die de harten van Republikeinse kiezers sneller doet kloppen. Indien Obama Joe Biden niet alsnog inruilt voor Hillary Clinton, zal Romney een voordeel kunnen pakken door een vrouwelijke kandidaat of een kandidaat met een multiculturele achtergrond te selecteren die minderheden in het Republikeinse kamp kan trekken. De grote zoektocht naar een Palin with brains is dus nog lang niet voorbij.
Giel van der Steenhoven is adjunct-hoofdredacteur van Expreszo en aspirant-lid van de linkse elite.
