Nou Christelijk Democratisch Appèl en volksverheffend arbeidersparadijsje, daar liggen jullie dan. Dood. Zo ben je een zuil onder Nederland waar het domme volk met miljoenen tegelijk als blinde paarden achteraan hobbelen met het fanatisme van lemmingen die een afgrond in zicht hebben gekregen, zo lig je onwelriekend tussen zes plankjes op een podium van een debatcentrum. Het is dat ik hier de baas niet ben anders had ik jullie al lang opgebaard op de middenstip van de Amsterdam Arena. Inclusief toespraak van Frits Barend en gevoelig lied van Guus Meeuwis.
Nee, ik zal jullie niet missen. Ik ben noch christen noch sociaal democraat. Ben ik nooit geweest maar vooral: dankzij jullie ben ik het ook nooit geworden. Waarvoor nog dank. Getwijfeld heb ik nooit, maar nu jullie hier toch zo liggen zonder dat jullie iets terug kunnen zeggen, ben ik bereid toe te geven dat jullie mij gouden tijden hebben bezorgd. Ik bedoel: de christendemocratie was op zijn best met een premier die verscheen in Lingo en RTL Boulevard en dat verheffen van het volk was uiteindelijk vervolmaakt toen het verheffen van het volk net zo veel bleek in te houden als het neuken van een heroïnehoertje op de Theemsweg. Jan Peter en Rob, christendemocraat en sociaaldemocraat, echt jongens, jullie zijn goud waard. Kanjers zijn jullie. Het beste kunnen jullie subsidie aanvragen.
Koffie en cake
Maar okee, over de dooien niks dan goeds. Condoleren, niets dan goeds vertellen, koffie en cake en dan aan de jenever. Zo vierden wij vroeger thuis altijd bruiloften en begrafenissen of crematies. Vroeger thuis stemde men CDA en daarom hou ik deze traditie graag in ere. Bovendien: ik ben van de nieuwe media en de nieuwe media hebben de PvdA kapot gemaakt. Niet het CDA, nee die bestaat namelijk in het geheel niet op de nieuwe media. Tik op twitter “CDA” in en je krijgt alle 120 opgeheven accounts van Maxime Verhagen te zien. Tik op Google CDA in en je krijgt de vraag “bedoelde u C & A”? als enige antwoord. Het CDA heeft bij leven kennelijk altijd rekening gehouden met de doelgroep en besefte dat ze in Drenthe en Limburg en Gelderland inderdaad geen internet hebben.
De PvdA daarentegen deed het altijd uitstekend online. Zelfs Ronald Plasterk verscheen nog even op twitter, maar hij kon de populariteit van Lutz Jacobi niet meer inhalen. Om nog maar te zwijgen over Ella Vogelaar en Job Cohen die dankzij de nieuwe media en de overkant van de fatsoenskloof toch heel aardig uit hun lijden zijn verlost. Al zeg ik het zelf. Maarja, dat was toen. De PvdA kon wel wat hebben, dachten we. De PvdA is zo groot, sterk en alom vertegenwoordigd, die kunnen wel een stuk of twaalfhonderd moties van afkeuring richting Aleid Wolfsen hendelen. Het PvdA-shield werkt toch altijf, wisten we zeker. In die tijd heerste de volgende gedachte: een dag geen Evelien Herfkens, Wim Kok, Marcel van Dam, Lodewijk de Waal (dat is die man die ooit zonder blikken of blozen zei dat hij nooit voor een beursgenoteerd bedrijf zou gaan werken en nu voor een beursgenoteerd bedrijf werkt), Hedy D’ancona of burgemeester van Gouda gepest, is een dag niet geleefd. Het ging in allemaal één moeite door. De PvdA was vanaf het moment dat ze online verscheen dat raar bewegende jongetje met het rode haar en die pleister op zijn loensende oog in een klas vol moeilijk opvoedbare jongens. Roep hem voor de klas en hij stort stotterend en wel ter aarde onder een regen van propjes, papieren vliegtuigjes en elastiekjes. Hoofdmeester Rottenberg riep dan nog wel eens: “Jongens, moeten jullie die PvdA nou echt de hele tijd zo pesten? Daar is toch geen reden voor?” “Nee”, riepen wij dan terug vanaf de andere kant van de fatsoenskloof “een reden hebben we niet. Maar het is wel leuk!”.
Natte bedrijfspoedel
Nuja, daar ligt de PvdA dan. Naast het CDA. Twee koude lijken. Weggepest, afgemaakt, getreiterd als een bedrijfspoedel. Een natte bedrijfspoedel die niet bleek opgewassen tegen de moderne tijd. Als ik het nu zo zie, en zo ruik, dan heb ik er toch wel een beetje spijt van, dat treiteren van de PvdA. Ik bedoel: wat moet een columnist zonder PvdA? Een columnist zonder de PvdA is toch een beetje als het tijdschrift Boerderij zonder het CDA-electoraat: nul lezers. En dan heb ik het nog over mijzelf.
Velen worden getroffen door het heengaan van deze twee lijken hier achter mij. Wat moeten bijvoorbeeld de Amsterdamse stadsdelen zonder PvdA? Moeten we die dan maar laten besturen door D66? En is dat dan D66 A of D66 B? Überhaupt, wat moet de gehele gemeente Amsterdam zonder PvdA? Zonder PvdA is die hele stad bestuurloos. U zult zien: nu de PvdA niet meer leeft zal Amsterdam binnen no time vervallen in een bouwput met een metrotunnel in aanbouw die monumentale huizen laat verzakken, met internationaal vermaarde musea die niet voor 2073 klaar zijn met verbouwen en een stadsdeel oost waar de raadsvoorzitter na te zijn weggestuurd wegens onacceptabel megatotaalfalen gewoon weer terug mag komen om voorzitter te worden. Echt waar. Kijkt u morgen maar eens om u heen, sla het Parool maar eens open. U zult zien dat dit nu al gaande is. Zo snel gaat dat als iemand dood gaat. Ach, we moeten ook niet overdrijven. Het is gelukkig nog lang niet zo dat de werkelijkheid de satire inhaalt. Alhoewel. Het schijnt dat Wim Kok En en Jacques Wallage andermans zakken hebben gevuld met bonussen op kosten van de postNL-bestellers. Daar kan dus geen satire meer overheen. Maar, ook voor het gouden duo Kok-Wallage geldt: over de dooien niets dan goeds.
Nihilist
Want dat de PvdA bij leven op totaal verwoestende wijze de mens heeft leren inzien dat er niet zoiets bestaat als “solidariteit”, “eerlijk delen” of “principes” en keer op keer op keer op keer op keer feilloos aantoonde dat de mens niets anders is dan een nietsontziende egoïstische nihilist die uitsluitend streeft naar macht, status en rijkdom is toch wel de mooiste erfenis die deze morsdode partij in een eikenhouten kist nalaat.
Het is kortom, zoals de volksschrijver al schreef, niet onopgemerkt gebleven.
Wil het bezoek dan nu afscheid nemen? Er is koffie met cake en aan de bar is bier.
Deze column werd uitgesproken tijdens de officiële herdenkingsplechtigheid voor de onlangs overleden PvdA en het CDA in De Balie te Amsterdam.
