Aankomende dinsdag wordt er in Wisconsin gestemd in de voorverkiezingen voor de Republikeinse presidentiële kandidatuur en stuk voor stuk hebben de kandidaten zich lovend uitgesproken over gouverneur Scott Walker, die in het najaar van 2010 de Democraat Tom Barrett versloeg. Walker mag dan wel populair zijn bij zijn eigen kiezers, er wordt echter al sinds zijn inauguratie stevig aan zijn stoelpoten gezaagd.
Recall Elections
Inmiddels neemt het protest historische vormen aan, want de verkiezingscommissie van zijn staat Wisconsin heeft geoordeeld dat er voldoende handtekeningen zijn opgehaald voor een zogenaamde recall election. Mocht die herverkiezing slagen, dan is het pas de derde succesvolle herroeping van een gouverneur in de geschiedenis van de Verenigde Staten.
Recente pogingen om de Republikeinse gouverneur Rick Snyder in Michigan te herroepen strandden nog in het zicht van de haven en ook verscheidene recall elections tegen zowel Republikeinse als Democratische staatssenatoren in Wisconsin waren geen succes. Ongeacht wie de herverkiezing wint, de gevolgen van de uitslag van deze strijd zullen enorm zijn. De protestbeweging Defend Wisconsin wordt namelijk gezien als een voorbeeld van de opstand tegen het geld van de corporaties en het beperken van medische zorg, publieke onderwijsinvesteringen en arbeidersrechten door conservatieve politici.
Protest
Kort na de aanstelling van Walker als gouverneur bleek dat hij het collectieve onderhandelingsrecht van alle publieke werknemers per direct had verboden. Het protest dat daarop volgde nam ongekende proporties aan en op het hoogtepunt bezetten duizenden woedende leraren, brandweermannen en studenten iedere nacht het staatscapitool in hoofdstad Madison, terwijl overdag zeker tweehonderdduizend mensen de straat op gingen. Hun stem werd niet gehoord en terwijl het protest verstomde, bleef de politieke strijd voortwoeden.
ALEC
Overal in de staat werden plannen gesmeed om zo snel mogelijk afstand te nemen van Scott Walker en de vuist te maken tegen het grote geld van onder meer de gebroeders Koch, die bekend staan als topfinanciers van de Tea Party. Het door de steenrijke broers gesteunde American Legislative Exchange Council wordt gezien als drijvende kracht achter kant en klare conservatieve wetsvoorstellen, die in de eerste weken van de nieuwe gouverneurs vlug en soms haast ongemerkt door de staatssenaten gedrukt kunnen worden.
Toen tophistoricus William Cronon, verbonden aan de University of Wisconsin-Madison, zich tegen ALEC uitsprak in de New York Times werd hij al vlug geïntimideerd door onder andere een open records request. De Republikeinse partij van Wisconsin eiste dat zijn emailverkeer publiek zou worden gemaakt en aangezien hij docent is aan een publieke universiteit, was dat technisch gezien mogelijk. Er volgde echter een schitterend steekspel tussen Cronon, de universiteit en de Republikeinen en uiteindelijk kregen laatstgenoemden een paar mailtjes en wat brieven overhandigd. De juristen van de school hadden de regels nog eens goed gelezen en speelden het harde spel vrolijk mee. Dat zij kaarsrecht achter Cronon stonden werd gezien als een overwinning voor de wetenschap en met stevige bezuinigingen op hun budget had Walker zich sowieso al niet als vriend van de universiteit geprofileerd.
Momentum
Onder aan de streep bleef er, op een handjevol Occupyers op Madison’s Capitol Square na, vooral een beweging over die zich richtte op het bij elkaar krijgen van voldoende handtekeningen voor nieuwe verkiezingen. Gisteravond bleek dat officieel gelukt en we zullen op 8 mei weten, na een eventuele Democratische primary, tegen wie Scott Walker het op 5 juni 2012 moet opnemen.
De Democraten beseffen echter heel goed dat ze dit moeten winnen. Als ze namelijk niet winnen zal het leiden tot een ongelofelijke deuk in hun imago. Het zou ook een ongekende klap zijn voor de motivatie van hun kiezers in het Midwesten en ze zouden de Republikeinen een gevaarlijke hoeveelheid momentum meegeven in de lange race naar de presidentsverkiezing in november.
Grassroots movements
Een vraag die nu beantwoord gaat worden is die van een strijd tussen een grassroots movement en een beweging die zich vooral wil profileren als grassroots movement. De strijd van de man op straat die zich, zo zei Wisconsins Democratische woordvoerder Graeme Zielinski vandaag, uitsprak tegen “Scott Walker’s radicale ingrepen en machtsmisbruik.” Walker zelf gaf te kennen dat hij er naar uitkijkt om zijn successen te benadrukken en koers te verduidelijken.
Dat zal echter geen makkelijke klus voor hem worden, want Wisconsin bleek zich massaal te scharen achter de leraren en andere ambtenaren en achter de hard getroffen universiteiten. Ook Walker’s werkloosheidscijfers zijn zeer teleurstellend in vergelijking met buren als Illinois en het al aan gecreëerde banen blijft vooralsnog achter bij de belofte. Het simpele feit dat wat Walker bezuinigde op onderwijs een week later teniet werd gedaan door een belastingvoordeel in te stellen voor corporaties kan de kiezer nog niet vergeten zijn.
Nationale implicaties
Het zijn hoe dan ook spannende tijden in America’s dairyland en het is te hopen dat de eens zo rustige staat niet verder polariseert. Dat zal liggen aan de uitslag van deze historische herverkiezing en aan wie de eventuele nieuwe gouverneur zal worden. In de wandelgangen wordt gefluisterd dat de populaire oud-senator Russ Feingold – enige jaren geleden nog uitgeroepen tot Washington’s grootste vijand van lobbyisme – gepeild zou zijn, maar daar is vooralsnog niets officieels over te melden.
Dat zal de mensen achter Defend Wisconsin vandaag echter een zorg zijn. De felbegeerde herverkiezing komt er officieel aan en dat is een grote stap op weg naar een sleutelmoment in de verharde nationale strijd tussen twee ideologieën.
