Afgelopen week was het precies 75 jaar geleden dat in Rotterdam-Zuid het stadion van Feyenoord werd geopend. Het heette destijds nog Stadion Feijenoord, maar al snel heette het in de volksmond de Kuip. Anno 2012 wordt de Kuip nog altijd beschouwd als het mooiste voetbalstadion van Nederland. En laat dat in vredesnaam nog lang zo blijven. De eerste keer in een voetbalstadion? Wie kan zich dat als klein jongetje nou niet herinneren?
Je vader zegt dat hij kaartjes heeft voor de wedstrijd en dat je mee mag die avond. Het is zaterdagmiddag en je hart gaat meteen sneller kloppen. De tijd tikt langzamer dan anders, tot je vader op de klok kijkt en knikt. Het is tijd om te gaan. Hij knoopt die mooie sjaal steviger dan anders om je hals en je stapt in de auto; op weg naar het stadion. ‘Kijk, daar is het al, zegt hij plots. Je kijkt door het raam om te zien of jij ook een glimp kan opvangen. Plots zie je in de verte de enorme lichtmasten al staan. En plots zie je ook die mensenmassa op weg naar het stadion. Het geeft een magisch gevoel dat je voor altijd blijft koesteren.
Voor veel mensen is het stadion een kerk. Een religieuze plek waarin alles samenkomt wat belangrijk is in het leven van een voetballiefhebber. Je grote liefde dartelt op de grasmat, je vrienden op de tribune lallen en er is een koud biertje. Voor duizenden mensen is de Kuip die kerk. In de Kuip is meermaals historie geschreven. Titels werden er gewonnen en verloren, brilletjes werden er afgeslagen en grote bekers werden er vergeven. Wie herinnert zich niet de huilende mannen nadat Feyenoord de UEFA Cup won? Of dat enorme pak slaag dat Oranje gaf tegen Joegoslavië in de kwartfinale van het EK in 2000. Op de deinende Rotterdamse tribunes werden mannen verliefd op hun latere vrouwen, werd er gejuicht en gehuild en werd er bier gedronken en bier gegooid na weer een doelpunt voor of tegen. Een stadion zoals een stadion moet zijn.
Een beetje verliefd
Ondanks het feit dat heel Nederland een beetje verliefd is op de Kuip, komt er misschien een einde aan het meest beroemde stadion van ons land. Het stadion heeft namelijk te weinig faciliteiten voor sponsors. Er zijn niet genoeg luxe boxen om de rijke medemens te behagen. En zoals we allemaal weten draait het in het hedendaagse voetbal alleen nog maar om centen en het keiharde geld. Dat de doorsnee fan in de Kuip liever in de regen staat te verkleumen, in plaats van een luxe zitje in een overdekt stadion, maakt verder niet uit. Op voetbalfans met een romantische inborst is nog nooit een euro winst gemaakt en dat zal ook nooit gebeuren. En dus moeten al die mannen en vrouwen lijdzaam toezien dat hun kerk wordt afgebroken. Ze mogen plaatsnemen in een hypermodern en multifunctioneel stadion, met meer dan voldoende skyboxen. Een klap in het gezicht voor het voetbal. Tot zover de romantiek.
Een nieuw stadion kost handen vol met geld. Geld dat in tijden van crisis beter besteed kan worden, aan onderwijs bijvoorbeeld. Heren beleidsbepalers, gebruikt toch in godsnaam uw verstand. Ga lekker verbouwen, net als in de jaren 90 en moderniseer de Rotterdamse voetbalkerk. Laat de contouren van het klassieke stadion in tact. Laat al die mannen, vrouwen en kinderen iedere week met een magisch gevoel naar het stadion rijden. Ze zullen u eeuwig dankbaar zijn. Leve de Kuip!
