Hij had lange armen, een stevige torso en korte benen. Zachary Taylor besteedde weinig aandacht aan zijn uiterlijk en zag er tijdens zijn carrière in het leger uit als een boer uit Vermont. In de Mexicaanse Oorlog werd hij uitgeroepen tot nationale held, waarna hij, zonder ooit gestemd te hebben, werd geïnaugureerd als 12e president van de Verenigde Staten.
Taylor werd op 24 november 1784 geboren in Montebello in Virginia als derde zoon van negen kinderen. Als acht maanden oude planterszoon verhuisde hij vervolgens met zijn familie naar een plantage in Jefferson County in Kentucky. Hij werd een eenvoudige, maar vriendelijke man die rechtdoorzee was. Taylor dronk tijdens zijn leven geen alcohol en zijn voorkeur ging uit naar gekoelde melk.
Huwelijk
Toen hij zesentwintig jaar oud was, trouwde hij met Margaret Mackall Smith Taylor (Peggy). Het echtpaar kreeg een boerderij cadeau van de vader van Zachary, waar ze aanvankelijk gingen wonen en hun eerste van zes kinderen kregen. Taylor was twee jaar voor het huwelijk in dienst getreden en zijn vrouw en kinderen trokken na een aantal jaar mee van garnizoen naar garnizoen. Het leven als vrouw van een militair viel Peggy zwaar, met name door haar slechte gezondheid, waardoor zij haar dochters het advies gaf niet met een militair te trouwen. Allen sloegen haar raad echter in de wind.
Leger
Bijna veertig jaar lang diende Taylor als garnizoenscommandant aan de randen van het nieuw verworven rijk, waar hij de indianen in het gebied in het gareel moest houden. Zo vocht hij in de oorlog van 1812, de Zwarte Havik Oorlog en de Tweede Semionole Oorlog. Hij klaagde in deze periode over de langzame promotie die hij maakte. Het uitblijven van zijn promotie had er hoofdzakelijk mee te maken dat zijn superieuren hem zagen als een fantasieloze, doch efficiënte militair. Hij koesterde dan ook een wrok tegen mensen die sneller opklommen op de militaire lader dan hij. Maar zijn manschappen waardeerden hem en gaven hem de naam ‘Old Rough and Ready’. Die naam dankte hij aan zijn bereidheid om het lot van zijn manschappen te delen in de strijd, door zelfs met hen in de modder te liggen. Hij was dan ook niet het prototype van een militair. Hij reed rond met een kapotte strooien hoed en boerenkleding aan, terwijl hij tabak kauwde, dat hij vervolgens op de grond spuugde.
Oorlog tegen Mexico
Tijdens de oorlog tegen Mexico in 1846 boekte Taylor een overwinning bij Palo Alto en Resaca de la Palma en werd hij bevorderd tot majoor-generaal. Een jaar later behaalde hij opnieuw een overwinning toen hij de numeriek sterkere Mexicaanse generaal Antonio Lopez de Santa Anna wist te verslaan. Door deze overwinning speelde hij zichzelf in de kijker en werd hij een nationale held. Juist op het moment dat de presidentsverkiezingen eraan kwamen. Net als George Washington en Andrew Jackson, werd de populaire militaire leider door de Whig Party aangedragen als kandidaat. Taylor zelf was in het begin echter allerminst gecharmeerd van het presidentsambt en het maakte hem niet veel uit of hij won of niet. Hij voerde nauwelijks campagne, maar versloeg toch zijn opponent Lewis Cass.
President
Taylor was een president zonder enige politieke achtergrond. Hij had zelfs tot op dat moment nooit een stemformulier ingevuld, omdat hij zijn stem niet wilde uitbrengen tegen een mogelijke toekomstige opperbevelhebber. Taylor was de laatste president die gedurende zijn ambtsperiode slaven hield en tevens de laatste Whig die president werd. Net als op het slagveld, leidde hij zijn regering gekleed in gemakkelijke kleding en afgaand op zijn intuïtie. Als president koos hij een gematigd standpunt met betrekking tot de slavernij, waarmee hij de woede van veel Zuiderlingen op zijn hals haalde. Op buitenlands gebied bleef het tijdens zijn ambtsperiode betrekkelijk rustig.
Overlijden
Toen op 4 juli 1850 Onafhankelijkheidsdag werd gevierd in Washington, liet Taylor zich goed vermaken op deze zonnige dag. Bij thuiskomst deed hij zich tegoed aan zijn gebruikelijke glas gekoelde melk en fruit, wat hem fataal werd. Slechts 16 maanden na zijn aantreden, stierf de president op 9 juli 1850, vermoedelijke aan de gevolgen van buikgriep. Zijn laatste woorden waren: “Ik heb altijd mijn plicht gedaan”. Hij was de twee na kortst regerende president in de geschiedenis na William Henry Harrison en James Garfield.
Marianne van Exel is hoofdredacteur van IsGeschiedenis.nl, het weblog dat dagelijks historische achtergronden bij het nieuws biedt. Dit artikel werd tevens daar gepubliceerd.
