Opgefokt doen, elke vorm van kritiek op het eigen gedrag zien als vijandig, een aanval op het ego, als iets dat bestreden moet worden met klanken, gespuug, scheldkanonnades en met geweld. In Snackbar laat regisseuse Meral Uslu het allemaal mooi zien. Dat de NPO de film niet wilde hebben, want ‘vooroordeelbevestigend’ wordt hier al treffend uit de doeken gedaan. Maar hoe ‘moedig’ ook, het is jammer dat Uslu de criminelen toch ook en vooral als slachtoffer ziet. De teaser van de film met hippe rap-act doet daar nog een schepje bovenop.
Een paar quotes uit het interview dat de Filmkrant met haar hield: “”Wij hebben deze situatie met z’n alleen gecreëerd. Te vaak en te veel hebben we met dat opgeheven vingertje gezegd dat het die jongens zijn, die kutmarrokkanen. De verantwoordelijkheid ligt bij iedereen. Die jongens zijn door iedereen weggetrapt. Dat is belachelijk.” “Je moet toch hier worstelschieten. Daar gaat het om. En dat doen we in Nederland echt fout. In plaats van mensen de kans te geven hier te wortelen wijzen we ze erop dat ze Marokkaan zijn, of Turk.” En natuurlijk de Oer-Nederlandse oplossing: “Het zou ermee kunnen beginnen dat je zo’n jongen eens gewoon aanspreekt.”
Alhoewel Uslu toegeeft dat de jongens zelf ook een verantwoordelijkheid dragen, is de boodschap helder: de Nederlandse maatschappij is niet lief genoeg voor ze geweest. Het is het aloude liedje. Dat Marokkaanse meisjes het wel goed doen, dat Turken bij lange na niet zo’n aandeel hebben in de criminaliteit als Marokkanen, en dat Chinezen, alhoewel ze niet of nauwelijks integreren, geen enkele overlast bezorgen: het argument houdt geen stand. Allemaal groepen die tegen dezelfde problemen aanlopen maar zich ondertussen goed redden. En dat is als we er vanuit gaan dat het de allochtoon inderdaad zo moeilijk wordt gemaakt. Maar ook die stelling is absurd. Er is geen maatschappij die zo nederig smeekt of de allochtoon alsjeblieft wil integreren. Je zou er bijna een opsomming van alle bestedingen van multicultimiljarden van gaan geven. Geen kansen gehad? Ga je schamen dat je het überhaupt over je lippen krijgt. De kansen worden je pas structureel ontzegd als je je bij herhaling niet weet te gedragen.
Wat Bor Beekman in de Volkskrant opmerkt: de jongens lopen over van narcistisch zelfmedelijden. Vragen of ze verantwoordelijkheid willen nemen? Racisme. Ze aanspreken op hun schofterige gedrag? Racisme. Kritische vragen bij een sollicitatiegesprek? Racisme. Een meisje dat niet reageert als je naar haar sist en fluit? Racisme. Want manmanman want zijn we toch een schoften met z’n allen, wij Nederlanders. Zelden een meer haatdragend en intolerant volk gezien. Wat we die mensen wel niet aandoen!
Misschien is Snackbar nog het beste te beschouwen als een lange, grote belediging. De kern: Nederlanders zijn intolerante klootzakken die niets anders dan minachting verdienen, dus we mogen van ze pakken wat we pakken kunnen. TAZZ!
