VVD’er Ard van der Steur sloeg enkele dagen geleden de spijker al op zijn kop met een legendarische tweet aan het adres van Samsom: “Ere wie ere toekomt. Samsom doet het minstens zo goed vandaag als #jobcohen.” Als het doel is de PvdA af te breken, is Samsom zelfs aanzienlijk getalenteerder dan zijn voorganger met de pluizige wenkbrauwen. Toegegeven, de pakkende teksten van Samsom klinken daadkrachtiger in de oren van het gestamel van Cohen, maar juist dat aandoenlijke stottertje is wat de PvdA nu nodig heeft om – na het zichzelf vakkundig buiten de boot te hebben gepositioneerd – nog op een enkele sympathiestem te kunnen rekenen. En dat terwijl Samsom zo lang vasthield aan partijpolitiek boven landsbelang.
Een goed begin…
Het begon allemaal zo goed met Samsom. Wilders, Verhagen en Rutte zaten veilig in het Catshuis en Samsom implementeerde rustig zijn nieuwe tactiek: het imiteren van de op dat moment populairste partij. Na-apen van de anti-opstelling van de volgens Maurice de Hond succesvolle SP werd het devies. Voor de vorm stak hij het in een modern jasje. Geen losse stekkerdozen, maar knallende oneliners. Klare taal. Een dagtaak had hij aan het uit het hoofd leren van de pakkende teksten van zijn spindoctor, maar als hij maar vasthield aan zijn masterplan, zou alles goedkomen. Hij distantieerde zich krachtig van het bezuinigingspakket, want bezuinigingen zijn nooit leuk. Zeggen dat je daar tegen bent maakt populair. Daarna is het een kwestie van stemmen harken, want de domme kiezertjes gaan massaal voor de bijl bij het zien van zo’n charismatische man met een krachtige stem. Toch? Maar wie had ooit gedacht dat Wilders de stekker (daar issie weer!) uit het akkoord zou trekken, zodat de oppositie ineens ook over de toekomst van het land zou moeten nadenken?
Landsbelang? Partijbelang? Paniek!
De oppositiepartijen kregen de kans om hun plannen voor de Nederlandse toekomst te presenteren. Maar de PvdA had helemaal geen plan vóór iets, louter tégen! Het kale PvdA-breintje maakte overuren. Wat te doen? Het antwoord kwam – verrassend – in de vorm van een oneliner: “Verkiezingen! Nu!” Voordat iemand ontdekt dat de PvdA geen visie heeft voor de toekomst van Nederland. Helaas voor Samsom waren andere oppositiepartijen al een stap verder. In praatprogramma’s maakten hun voormannen goede sier door veelvuldig de term ‘landsbelang’ voorbij te laten komen en afkeurende blikken in de camera te werpen bij het uitspreken van het woord ‘partijpolitiek’. Snel krabbelde Samsom terug. In het ‘landsbelang’ ging hij akkoord met verkiezingen in september. Het hielp niet. Journalisten waren zijn draaikonterij op het spoor.
De strategie moest weer om dus. “Die Wilders,” dacht Samsom, “doet het verkiezingstechnisch toch waarlijk niet slecht. Misschien moeten wij een paar van zijn trucs afkijken.” In de wandelgangen ving hij op dat verzet tegen Brusselse normen best eens een kiezertje kon opleveren. Dus riep hij krachtig: “Wij van de PvdA willen het begrotingstekort helemaal niet onder de 3 procent brengen! Wij werken niet mee aan het noodpakket!” De andere oppositiepartijen bedachten zich echter geen moment en stortten zich in de onderhandelingen. “Shit,” dacht Diederik, “iedereen onderhandelt. Misschien dan toch?” En het ANP journaal bevatte prompt de volgende zin:
“Samsom zegt bereid te zijn mee te onderhandelen over de begroting. Hij wil dan wel dat het eerlijk gebeurt.”
Naast de pot
Maar het was al te laat, wist Sap onze Samsom te melden. Ze had hem niets meer te bieden. Nu kan Nederland verder met een noodpakket. Samsoms commentaar is weer heerlijk. Denk er vooral een stampvoet bij: “Ik ken het akoord niet in detail, maar het is gewoon niet eerlijk!”
CC originele foto: PvdA.
