Zojuist las ik een tweet van een liefdevol medelid van mij. Hierin insinueerde hij dat dit geen tijden zijn om gelijk te willen krijgen. What the fuck, denk ik dan. Waar zijn we met z’n allen in godsnaam mee bezig? Wij pretenderen het land der democratie te zijn. Hoe het dat een man als de Jager, met een uitstraling van een opblaasvis op het droge, het binnen 48 uur voor elkaar krijgt dat vijf partijen het ‘ineens’ met elkaar eens zijn. Dit hebben drie partijen, met soortgelijke couleur locale, binnen zeven weken tevergeefs geprobeerd. Dit heeft ons zakken met geld gekost, en ineens komt nu De Jager uit de lucht vallen en redt ons land met een perfecte begroting waar vijf partijen akkoord mee gaan? Deze vijf partijen, met geheel andere accenten in hun verkiezingsprogramma, zijn het plotseling, binnen twee dagen, met elkaar eens geworden hoe het wél in dit land moet?
Toonbeeld van improductiviteit
Tunesië, een land in democratische kinderschoenen, is hun eerste verkiezing begonnen met ongeveer 117 verkiesbare partijen. Ik dacht dat dit een toonbeeld was van improductiviteit, maar de huidige Nederlandse situatie wint hier toch zeker van. Waarom kon dit niet anderhalf jaar geleden? Waarom zijn we dan toch ooit begonnen aan die gedoogconstructie met de heer Wilders erbij? Waarom heeft het verdomme anderhalf jaar geduurd totdat deze vijf partijen ineens vreedzaam naast elkaar konden staan?
Ik denk dat mijn liefdevol medelid hier een juiste situatie heeft geschetst, het zijn geen tijden om gelijk te willen krijgen. Het zijn tijden om braaf ja te knikken jegens de mensen met de meeste macht. Het zijn tijden om je kiezers voor te liegen dat je ‘echt niet anders kon’. Het zijn tijden om de principes van je achterban te verloochenen. Het zijn tijden dat we de democratie die wij in dit land hebben opgebouwd even flink de rug toe keren.
Daadkracht en stierenballen
Noem Samsom een lafaard, omdat hij liever voetbal tegen de muur speelt dan met de rest. Ik noem het een daadkracht en stierenballen hebben. Hij houdt wel zijn rug recht en komt de beloftes na aan diegenen die de PvdA anderhalf jaar geleden het vertrouwen hebben gegeven, aan de hand van een waterdicht verkiezingsprogramma. Wat hij in praktijk brengt is pure democratie. Moge de rest van Nederland dat spoedig inzien en ervoor zorgen dat er in september partijen aan de macht komen die wél hun woord nakomen en hun rug rechthouden. Weg met de egopolitiek.
